Eva kreeg te maken met stalkergedrag van haar stagebegeleider

Grensoverschrijdend gedrag komt overal voor, niet alleen bij The Voice of Holland. Dus helaas: óók HAN-studenten krijgen ermee te maken, zoals sinds vorige week te lezen is in een interview met een vertrouwenspersoon. SAM deed een oproep en een aantal moedige studenten besloot daarop hun verhaal te delen. “Je denkt in eerste instantie: heb ik dit nu zelf uitgelokt? Maar dat is onzin. Zíj zitten fout.” Deel 1: Eva.

Eva (niet haar echte naam) liep 1,5 jaar lang stage bij dezelfde instelling. Het eerste jaar vanuit haar bacheloropleiding, daarna nog eens 6 maanden voor haar minor. “Het beviel vanuit beide kanten goed”, aldus Eva. “Ik had zelfs vooruitzicht op een baan. Dat is allemaal kapotgegaan door wat er is gebeurd.”

De eerste maanden van haar stage had Eva één stagebegeleider, maar die kreeg het zo druk, dat er een tweede begeleider nodig was. “Een collega uit het team, laten we hem Pim noemen, bood zich aan. We hadden gedurende mijn stage een goede werkrelatie opgebouwd en konden prima met elkaar opschieten, dus het was snel besloten.”

Plotseling raar
Het gaat dan ook allemaal goed, tot aan het eind van Eva’s stage. “Ik stuurde, voor het eerst in al die tijd dat we samenwerkten, een appje naar hem dat ik mijn stage succesvol had afgerond en dat ik hem dankbaar was voor de goede begeleiding. Dat appje stuurde ik óók aan mijn andere stagebegeleider. Vervolgens liet ik hen weten dat ik langer bleef, voor mijn minor. Toen werd het raar.”

Pim beantwoordde het appje van Eva met de vraag wat hij “daarvoor terugkreeg?”. “Ik vond dat een vreemde reactie, maar dacht: misschien bedoelt hij het grappig, of is het gewoon onhandig opgeschreven. Dus ik antwoordde met “Ik kan je, als stagiair, geen loonsverhoging geven voor je goede stagebegeleiding, haha, maar een compliment over je werk is mooi meegenomen toch? Fijn weekend!” en hoopte dat het daarmee klaar zou zijn.” Helaas was dit niet zo. Pim ging een stapje verder en appte: “ik bedoel eigenlijk iets tussen jou en mij…”. Eva vond dat zeer ongemakkelijk en beantwoordde zijn bericht niet.

Daarna volgt een vreemde periode, waarbij Pim op het werk normaal en gezellig doet, maar Eva ondertussen geregeld suggestieve appjes stuurt, ook ‘s nachts. “Het was niet schokkend qua inhoud, maar ik vond het zeer vervelend. Ik antwoordde telkens neutraal of negeerde het. Ik besloot vervolgens om het aan mijn HAN-docent en aan mijn slb’er te vertellen. Die adviseerden me om naar de vertrouwenspersoon te gaan op de stageplek en zeiden dat ze me steunden.”

Zelf het gesprek aangaan
Helaas gaat dat gesprek niet zoals Eva hoopt. “De vertrouwenspersoon van de instelling hoorde me aan en gaf als advies “dat ik eerst zélf het gesprek met Pim moest aangaan om duidelijk te maken dat ik niet van zijn berichten en gedrag gediend was”. Omdat ik toch wel een beetje bang was dat mijn stage in gevaar kwam, heb ik dat ‘advies’ opgevolgd. Ik appte Pim dat ik met hem in gesprek wou. Maar hij voelde de bui al hangen, want hij zei de afspraak die we maakten kort ervoor af. Om me de volgende dag doodleuk weer te appen.”

Daarop besluit Eva zijn bericht te beantwoorden met “ik wil dat je hiermee ophoudt” en legt Pim uit dat ze het fijn vindt dat ze als collega’s goed met elkaar kunnen opschieten, maar dat privécontact voor haar niet hoeft, vooral niet op deze manier. “Hij zei “sorry” en dat hij het niet meer zou doen. Dat hield hij een week vol, maar daarna stuurde hij plotseling een foto van een bed, met daaronder dat hij “zijn favoriete stagiaire miste”. Ik wist niet wat ik zag en reageerde niet.”

Daar trekt Pim zich niks van aan, want hij blijft vervolgens dingen sturen. “Het waren nooit expliciete foto’s of grove teksten, maar dat hoeft ook niet: dit is óók grensoverschrijdend gedrag en heel vervelend om mee te maken. Het is gewoon heel beangstigend als iemand je grens bewust negeert en overgaat, zelfs nadat je die grens duidelijk hebt aangegeven.”

Vervelende gesprekken
Eva besluit melding te maken van Pims gedrag bij haar leidinggevende op de stageplek. “Mijn docent, vanuit de HAN, is met me meegaan naar dat gesprek. Tevens was er iemand van HR bij. Dat gesprek was schokkend: met een melding deden ze niks, het moest een officiële klacht worden. Zwart op wit, met allerlei formaliteiten. Terwijl ik nog dacht: wellicht kunnen ze eerst in gesprek gaan met Pim en hem een officiële waarschuwing geven. Maar het was bij hen: zélf oplossen of daadwerkelijk een klacht indienen.”

Eva vroeg hoe ze haar in dat geval zouden beschermen. “Want mijn naam en toenaam, alle screenshots van de gesprekken, ga zo maar door, zouden dan op tafel liggen en daar is uiterste zorgvuldigheid bij geboden. Daar gaven ze geen duidelijk antwoord op. Mijn HAN-docent is toen ook ontzettend kwaad geworden. Het werden meerdere vervelende gesprekken, waarbij we ons niet gehoord voelden en er naar onze mening niet naar een oplossing gezocht werd. Ongelooflijk.”

Het resultaat is dat Eva besluit om weg te gaan, direct na het afronden van haar stageperiode. “Ik kon daar een baan krijgen, maar ik wil niet werken voor een werkgever die zo met zijn werknemers omgaat. Ik kon er niet op vertrouwen dat ze zorgvuldig zouden omspringen met mijn klacht en met mijn privacy, vooral niet nadat ik hoorde dat er op de werkvloer al over me gepraat werd. Maar er gingen ook over Pim verhalen: meerdere vrouwelijke (ex)collega’s gaven me hints dat ze ook zoiets met hem hadden meegemaakt. Dat knaagt aan me: Pim kan hiermee doorgaan omdat niemand een klacht durft in te dienen. Dat ligt voor een groot deel aan de instelling: zij ontmoedigen het melden van misstanden. Dat is een zeer kwalijke zaak.”

Het blijft knagen 
Gelukkig heeft de opleiding als gevolg van deze situatie de banden met de instelling verbroken: er gaat geen student van Eva’s studie meer heen voor een stage. “En ze hebben erop aangedrongen dat hun werkcultuur veranderd moet worden. Dat vind ik heel goed van ze.” Overigens gaan er nog wel studenten van andere opleidingen naar de instelling in kwestie. 
 
Ondertussen is Pim nog altijd een probleem in Eva’s leven, ondanks dat ze al bijna een half jaar weg is van haar stageplek. “Hij bleef me na mijn vertrek onverminderd appen. Ik heb hem vervolgens overal geblokt: op mijn telefoon, op whatsapp en op alle social media kanalen. Laatst nog probeerde hij via een nieuw aangemaakt account vrienden met me te worden op Instagram. Hij vertoont ronduit stalkergedrag. Waarom is hij zo gefocust op mij? Ik heb geen idee. Ik overweeg nu om naar de politie te stappen, al vraag ik me af wat die kunnen doen. Daarbij: ik wil vérder met mijn leven en niet meer aan hem denken. Maar zoals gezegd blijft het aan me knagen: hij komt er nu mee weg, en dat is gewoon niet oké. Verre van, zelfs.”

Heb je hier zelf mee te maken gehad of ken je iemand die hiermee te maken heeft gehad en wil je hier met iemand over praten? Je kan terecht bij Slachtofferhulp Nederland via 0900–0101 of bij het Centrum Seksueel Geweld via 0800–0188 en de chat.

Je kunt ook altijd bij ons terecht om je verhaal te delen. Wij springen uiteraard zeer zorgvuldig om met je privacy. Ons uitgangspunt is om bewustwording te creëren, bij te dragen aan het doorbreken van het probleem en het aansporen tot verandering.