“It is like being in a dream, or rather, in a nightmare”
HAN students from Ukraine and Russia on the war, part 3: Mariia
Scroll omlaag voor de Nederlandse versie
War in Europe. It touches us all deeply. But it is much worse for the 800 Ukrainian students in our country who are concerned about family and friends in Ukraine. Many of the 1.300 Russian students are also struggling with the situation. Nearly 70 students from these two countries study at HAN. SAM speaks to some of them. In the third part: Ukrainian Mariia, Communication student at HAN International School of Business.
Mariia has been studying Communication at HAN for almost two years now. Her parents live in Kyiv and her older brother lives in Germany. Now that Ukraine has been at war with Russia for almost two weeks, Mariia is starting to get used to the idea, as crazy as that sounds. At the end of February, things were different: “Suddenly my mother and friends in Kyiv called me. Everyone shouted that Russia had invaded our country. I could not believe it. It was like being in a dream, or rather, in a nightmare! That first night I didn’t sleep a wink. If I didn’t catch my mom every hour that night, I would totally freak out!”
Lack of sleep
Those first days, Mariia had no sense of time: “Days and nights merged into one another. I really lost myself in time. Finally I decided to turn off my smartphone at night, because I slept badly for days. Now things are going a bit better. But actually, despite all the messages and images I’ve seen, I still can’t believe what happened because I haven’t see it with my own eyes.”
“If I had flown to Kyiv earlier, I would have taken my mother out of there and we would have traveled to Arnhem, for sure”
Airline ticket
Before spring break, Mariia bought a plane ticket to Kyiv to return to her parents for a week and see her friends again. “The day before I was to fly, the war broke out. Then I realized I wasn’t going to go home.” Mariia’s father told his wife several times to flee to Poland and then continue on to their son in Frankfurt. But she didn’t want to leave her husband alone, and it seemed too dangerous for her to travel alone. “It doesn’t help that she doesn’t speak a word of English,” says the second-year student. “I understand that I’m lucky I was still in Arnhem, but if I had flown to Kyiv earlier, I would have taken my mother out of there and we would have traveled to Arnhem, for sure.”
Fear of burglary
She continues: “After a few days of war, my parents decided to flee to my grandfather and grandmother on my father’s side. They live in southwestern Ukraine. My parents left with mixed feelings. They preferred not to leave their apartment because they are afraid that there will be a break-in. But hey, it’s a choice between protecting your stuff or maybe dying. So they left anyway.” Once they arrived at Mariia’s grandparents, other relatives from the area decided to flee to Romania. “They asked my mother if she wanted to come, but she wanted to stay with my father.”
Financial problems
Last week HAN informed all students from Ukraine and Russia that they can get help with psychological problems. “That was nice to hear. But I hope we’ll get more help because I can’t reach my Ukrainian bank account any more. The sanctions imposed by the world on Russia also affect the Ukrainian population. At the moment I can still move forward for a few months, but after that it will be difficult financially.”
“I would rather die than go to Russia as a refugee”
Doubts about Zelensky at first
Mariia was initially not pleased with her own president Zelensky: “A former comedy actor who is suddenly the boss of the country? I had little faith in him. But since the war he has shown that he is a real Ukrainian. For the first time since our independence in 1991, we have a government that we are proud of.”
Friendships between Russia and Ukraine
The war between Russia and Ukraine leads to difficult situations, as the Russians and Ukrainians were one people not so long ago. Family and friends live on both sides of the border.
Mariia is annoyed by the Russians who do not know what is going on in Ukraine: “I am so angry! Those people are being brainwashed. They get to hear all kinds of untruths and still believe it! Putin has gone mad. He wants to take Kyiv.”
She says she also has a Russian friend in Arnhem. But the war has changed their relationship: “My Russian friend told me her mother suggested that my family and I could come to her, in Russia! I understand that she means well, but at the same time I thought: are you serious? I would rather die than go to Russia as a refugee, the country that started all this misery! I told her that she better not text me for the time being, because that could just mean the end of our friendship.”
Volunteer work
In the meantime, many Ukrainians in the Netherlands have stood up to help their compatriots in any way. Mariia also contributes: “I help at collection points in Arnhem and Didam for Ukrainian refugees. The Dutch bring food and medicines there. I divide the stuff into cardboard boxes, pack them and then they go into trucks that drive through Germany to the Polish border. It’s not much what I do, but every little bit helps.”
More episodes of these series:
“Help the Ukrainian people, take action NOW!”
“I wish my parents could come to Arnhem, safe with me”
Dutch translation:
“Het is net of ik in een droom leef, of erger, in een nachtmerrie”
HAN-studenten uit Oekraïne en Rusland over de oorlog, deel 3: Mariia
Oorlog in europa. Het raakt ons allemaal diep. Maar het is veel erger voor de 800 Oekraïense studenten in ons land die zich zorgen maken over familie en vrienden in Oekraïne. Ook veel van de 1.300 Russische studenten worstelen met de situatie. Bijna 70 studenten uit deze twee landen studeren aan de HAN. SAM spreekt met een aantal van hen. In het derde deel: Oekraïense Mariia, student Communicatie aan de HAN International School of Business.
Mariia studeert nu twee jaar Communication bij de HAN. Haar ouders wonen in Kyiv en haar oudere broer woont in Duitsland. Nu Oekraïne al bijna twee weken in oorlog is met Rusland, begint Mariia enigszins aan het idee te wennen, hoe gek dat ook klinkt. Eind februari was dat wel anders: “Opeens werd ik door mijn moeder en vrienden in Kyiv gebeld. Iedereen riep dat Rusland ons land was binnengevallen. Ik kon het niet geloven. Het was net of ik in een droom zat, of beter: in een nachtmerrie! Die eerste nacht heb ik geen oog dicht gedaan. Als ik mijn moeder die nacht niet elk uur te pakken kreeg, raakte ik volledig in paniek!”
Slaapgebrek
Die eerste dagen had Mariia geen besef van tijd: “Dagen en nachten liepen in elkaar over. Ik verloor mezelf echt in de tijd. Toen besloot ik toch maar om mijn smartphone ’s nachts uit te zetten, omdat ik dagenlang slecht sliep. Nu gaat het weer wat beter. Maar eigenlijk, ondanks alle berichten en beelden die ik heb gezien, kan ik nog steeds niet geloven wat er is gebeurd, omdat ik het niet met mijn eigen ogen heb gezien.”
“Als ik eerder naar Kyiv was gevlogen, had ik mijn moeder meegenomen en waren we naar Arnhem gevlucht”
Vliegticket
Voorafgaand aan de voorjaarsvakantie had ze een vliegticket naar Kyiv gekocht om voor een weekje terug te gaan naar haar ouders en om haar vrienden weer eens te zien. Maar op de dag voordat ik zou gaan vliegen brak de oorlog uit. Toen besefte ik dat ik niet naar huis zou gaan.” Mariia’s vader heeft meerdere keren tegen haar moeder gezegd dat ze naar Polen moet vluchten en dan doorreizen naar mijn broer in Frankfurt. Maar ze wilde haar man niet alleen achterlaten en het leek haar ook te gevaarlijk om in haar eentje te reizen. “Het helpt ook niet dat ze geen woord Engels spreekt”, zegt de tweedejaars student. “Ik begrijp dat ik geluk heb dat ik nog in Arnhem was, maar als ik eerder naar Kyiv was gevlogen, had ik mijn moeder meegenomen en waren we naar Arnhem gevlucht.”
Angst voor inbraak
Ze vervolgt: “Na een paar dagen van oorlog besloten mijn ouders om naar mijn opa en oma van mijn vaders kant te vluchten. Die wonen in het zuidwesten van Oekraïne. Mijn ouders gingen met gemengde gevoelens weg. Ze wilden hun appartement liever niet achterlaten want ze zijn bang dat er wordt ingebroken. Maar ja, het is kiezen tussen je spullen beschermen of misschien doodgaan. Dus zijn ze toch maar vertrokken.” Eenmaal aangekomen bij Mariia’s grootouders besloten andere familieleden uit de buurt om naar Roemenië te vluchten. “Ze vroegen mijn moeder of ze mee wilde, maar ze wilde bij mijn vader blijven.”
Sancties ook tegen Oekraïne
Inmiddels heeft de HAN aan alle studenten uit Oekraïne en Rusland laten weten dat ze hulp kunnen krijgen bij psychische problemen. “Dat was fijn om te horen. Maar ik hoop dat we nog meer hulp krijgen want ik kan geen geld meer opnemen. De sancties die de wereld Rusland oplegt, hebben ook effect op de Oekraïense bevolking. Ik kan op dit moment nog wel een paar maanden vooruit, maar daarna wordt het financieel gezien lastig.”
Eerst twijfel over Zelensky
Over haar eigen president Zelensky was Mariia in eerste instantie niet te spreken: “Een voormalige comedy-acteur die opeens de baas van het land is? Ik had weinig vertrouwen in hem. Maar sinds de oorlog heeft hij laten zien dat hij een echte Oekraïner is. Voor het eerst sinds onze onafhankelijkheid in 1991 hebben we een overheid waar we trots op zijn.”
“Ik ga nog liever dood dan dat ik als vluchteling naar Rusland ga”
Vriendschappen tussen Rusland en Oekraïne
De oorlog tussen Rusland en Oekraïne leidt tot lastige situaties, aangezien de Russen en Oekraïners nog niet zo lang geleden één volk waren. Familie en vrienden leven aan beide kanten van de grens.
Mariia stoort zich mateloos aan de Russen die niet weten wat er aan de hand is. Ik ben zo boos! Die mensen worden gehersenspoeld. Ze krijgen allerlei onwaarheden te horen en geloven het ook nog! Poetin is hartstikke gek geworden. Hij wil Kyiv innemen.”
Ze heeft ook een Russische vriendin in Arnhem. De oorlog heeft er voor gezorgd dat de verhoudingen zijn veranderd: “Mijn Russische vriendin vertelde dat haar moeder had voorgesteld dat mijn gezin en ik naar haar konden komen, in Rusland! Ik begrijp dat ze het goed bedoeld maar tegelijkertijd dacht ik: meen je dat nou? Ik ga nog liever dood dan dat ik als vluchteling naar Rusland ga, het land dat al deze ellende is begonnen. Ik heb haar gezegd dat ze voorlopig beter niet kan appen, want dat zou maar zo het einde kunnen betekenen van onze vriendschap.”
Vrijwilligerswerk
Intussen zijn veel Oekraïeners in Nederland in actie gekomen om hun landgenoten op wat voor manier dan ook te helpen. Mariia draagt ook haar steentje bij: “Ik help bij inzamelplekken in Arnhem en Didam voor Oekraïense vluchtelingen. Nederlanders brengen daar levensmiddelen en medicijnen naar toe. Ik verdeel de spullen over kartonnen dozen, pak ze in en dan gaan ze in een vrachtwagens die via Duitsland naar de Poolse grens rijden. Het is niet veel wat ik doe, maar alle beetjes helpen.”
Alle reacties (0)