Thuisloze overwint haar verslaving en is op weg naar propedeuse

HAN-student Ilayda Bulut krabbelde afgelopen jaar uit een diepe put met psychische problemen, middelengebruik, foute vriendjes, faalangst. “School motiveerde me om door te zetten. Mijn goede cijfers gaven mij een boost. En kijk mij nu eens….” Ze hoopt met haar eerlijke verhaal anderen aan te sporen om hulp te zoeken.

De laatste tentamens op de HAN zijn achter de rug, de propedeuse Toegepaste Psychologie gloort aan de horizon, en ze heeft zicht op eigen woonruimte. Ilayda Bulut kan het bijna niet geloven. “Ik ben stiekem wel een beetje trots op mezelf. Maar zonder hulp was mij dit niet gelukt. Mijn begeleidster, mijn beste vrienden en de opleiding hebben me erdoorheen gesleept. Ik ben blij dat ik mijn klasgenoten uiteindelijk heb verteld over mijn problemen. Ik was bang dat ze me zouden veroordelen, maar ze waren juist heel supportive en toonden begrip. Dat deed me zó goed!”

Van school gestuurd
Terug in de tijd. Ilayda’s ouders waren gescheiden en ze verhuisde met haar moeder en zusje naar Nijmegen. Daar, in de vierde klas van het vwo, begon ze veel te drinken en te blowen. “Ik werd van school gestuurd omdat ze me betrapten toen ik zat te blowen. Uiteindelijk heb ik op een andere school mijn havo-diploma gehaald.”

Zakjes wit poeder
Andere drugs volgden. Thuis had ze veel ruzie met haar moeder en zusje. “We konden niet met elkaar overweg waardoor de spanningen bij iedereen opliepen. Ik liep weg, sliep bij vrienden, kwam weer terug, liep weer weg, ging weer naar huis.”
Toen haar moeder overwoog terug te verhuizen naar hun vorige woonplaats, sloegen de stoppen door. “Ik wilde niet weg uit Nijmegen en reageerde agressief. Ik vernielde mijn kamer, was zó boos dat mijn moeder en zusje doodsbang van mij werden. Echt, ik was een heks.” Haar moeder vond op Ilayda’s kamer zakjes met wit poeder. Cocaïne. Ze schakelde de crisisdienst in. ”Zo belandde ik bij Vince, in de crisisopvang voor jongeren.”

Overdosis
Eind 2020 kreeg ze een diagnose: borderline. “Verschrikkelijk. Ik wilde dat etiket niet.”
Een jaar van worstelen, een toxische relatie en meerdere terugvallen volgde. “Regelmatig moest ik mijn urine laten testen. Dan ontdekten ze dat ik ‘in gebruik was’ zoals dat heet. In februari 2021 voelde ik me heel slecht en overdoseerde ik bijna. Echt, ik zat rock bottom. Ik moest naar de Dubbeldiagnose kliniek van IrisZorg. Ken je die? Daar zitten verslaafde mensen die een psychiatrische stoornis hebben. Maar ze namen mij zoals ik was. Dankzij gesprekken en therapie ging ik mezelf beter begrijpen.”

‘Denk aan je toekomst’
Ilayda kwam in de woonbegeleiding bij Vince in Nijmegen en kreeg een goede band met haar begeleidster. “Zij heeft me gered, gaf me vertrouwen. Iedere keer als ik dreigde af te glijden zei ze: ‘Denk aan je opleiding. Denk aan je toekomst.’ Ik wil graag Forensische Psychologie studeren en later in een tbs-kliniek werken. Daarom was ik in augustus begonnen met Toegepaste Psychologie aan de HAN. Van mijn begeleidster moest ik een papier op mijn kamerdeur hangen met heel groot: STUDIE.“

Delen met de klas
Op school zitten vond Ilayda lastig, ze had het gevoel dat ze er niet hoorde. “Ik kom uit een andere omgeving. Ik was bang, deed niet mee aan de borrels, ging snel naar Vince, waar ik veilig was, verstopte me. Regelmatig ging ik niet naar school. Toen besloot ik toch mijn situatie met de klas te delen. Ik durfde niet, moest mezelf dwingen. Maar iedereen reageerde zó lief. Dat maakte voor mij naar school gaan minder zwaar.” Haar mentor hielp haar als ze vergat zich voor een tentamen in te schrijven of iets anders te regelen. “Die mentor was fijn.”

Goede flow
Studeren hielp haar om haar gebruik af te bouwen:  “Als het slecht met me ging, was ik de hele week aan het vechten tegen de drang om te gebruiken. Zodra ik met school bezig was, verdwenen die gedachten naar de achtergrond en zat ik in een goede flow. Dan was ik dankbaar dat ik een opleiding mocht volgen. Sommige mensen kúnnen niet eens naar school.”
Haar borderline-problemen zijn verdwenen, ze is stabiel. De mooie tentamencijfers stapelen zich op. Ze is al aangenomen op de universiteit. “Ik denk nog steeds met mijn onzekere brein: ik heb geluk gehad. Langzaam durf ik te geloven dat het óók aan mijn eigen inspanningen ligt.”

Verantwoordelijk
Ze hoopt haar ouders trots te maken. Ook wil ze een voorbeeld zijn voor haar jongere zusje. “Mijn zusje heeft erg geleden onder mijn gedrag en heeft nu zelf problemen. Ik voel me verantwoordelijk, wil haar laten zien dat het goed kan komen. Ook met haar. En ik ben ambassadeur geworden bij Homebass, een organisatie die onder meer aandacht vraagt voor dak- en thuislozen. Door mijn verhaal te vertellen, wil ik anderen inspireren. Hoop bieden. Ik vertel ze: durf hulp te zoeken, dat is niet zwak! Het zou mooi zijn als mijn ellende zo toch iets goeds oplevert.”

Om haar familie niet in de problemen te brengen, is gekozen voor een pseudoniem. De echte naam is bekend bij de redactie.