Vandaag schept Arjan eens flink op

Stichting Straatmensen in Nijmegen deelt warme maaltijden en lunchpakketten uit aan dak- en thuislozen. HAN’ers kunnen dit met statiegeldflesjes steunen.

Een opvallende stoet in de Nijmeegse Tweede Walstraat: een kar met een grote pan, bakjes, koffie, brood, beleg. Gevolgd door een winkelwagen met afwas- en schoonmaakspullen. Daaromheen mensen die reikhalzend uitkijken naar een warme maaltijd. Bij een afdak houdt de optocht halt. Vrijwilligers klappen een tafel uit en leggen die vol met etenswaar en drinken. Welkom bij Stichting Straatmensen.

Statiegeldflesjes verzamelen
Arjan Bresser, conciërge bij de HAN, helpt vanavond de vrijwilligers bij het opscheppen. Met zijn collega’s is hij, namens FAZ (Facilitaire Zaken, onderdeel van Services), een actie begonnen. “We zamelen in de Nijmeegse HAN-gebouwen lege flesjes in. Het statiegeld daarvan doneren we aan Stichting Straatmensen. Die werkt zonder subsidie en is heel laagdrempelig. Ze doen alles met giften van bedrijven en particulieren. Ik leerde Straatmensen kennen omdat ze op de HAN iedere week overgebleven eten komen halen. Het is een mooie club. Vorige maand hielpen collega Jan Gerritsen en ik hier ook een handje mee. Je ziet zo met eigen ogen dat het statiegeld van de flesjes goed terechtkomt.”

Terwijl Arjan bakjes vol schept met warme groenten, kip en rijst, smeert een vrijwilliger boterhammen voor lunchpakketten. Een ander schenkt koffie. Een derde deelt shag uit. De Straatmensen staan hier iedere werkdag tussen 19.00 en 20.00 uur. “We zijn hier voor iedereen die het nodig heeft”, vertelt vrijwilliger Tamim. “We vragen nergens naar, je hoeft je niet te registreren. Als je behoefte hebt aan een warme hap, ben je welkom.”

“Mensen als wij worden niet oud”
Dat is ook het mooie van deze organisatie, vindt Arjan. In Arnhem heeft FAZ een soortgelijke statiegeldactie, voor de voedselbank. “Maar bij de voedselbank moeten deelnemers zich wel registreren.”

Ondertussen kletsen mensen bij op een muurtje. Een vrouw vertelt de vrouw naast haar dat ze haar doodzieke vriendin in de daklozenopvang heeft verzorgd. “Tot het einde. Ja, mensen als wij worden niet oud hè.”

Een man houdt Arjan een yoghurtemmertje voor. Hij neemt zijn warme maaltijd mee. Zorgvuldig stopt hij de emmer in één van de plastic tassen aan zijn fietsstuur. Samen met een zakje boterhammen. “Zo, jij hebt de buit binnen”, zegt iemand. Hij reageert vermoeid: “Zo leuk is het anders niet om buiten te slapen.” Hij vertrekt, sloffend, met de fiets aan de hand.

Vrijwillige koks
Een aantal vrijwillige koks kookt thuis om de beurt eten. Daarvoor ontvangt de kok 35 euro onkostenvergoeding. In een speciale warmhoudpan bezorgt hij die maaltijd vervolgens bij De Grote Broek, een voormalig kraakpand. Van daaruit gaan de vrijwilligers naar het uitdeelpunt, iets verderop in de straat.

Een jonge man verorbert boterhammen met kaas en met hagelslag. Een ander lepelt zwijgend zijn warme maaltijd naar binnen. Arjan maakt links en rechts een praatje. Dan is plotseling iedereen verdwenen, op de twee vrouwen na, die genieten van hun kopje koffie en sjekkie.

Gebruik je jouw verstand om mensen voor de gek te houden? Of om ze te helpen?

Tijd om op te ruimen en de afwas te doen. Aan de winkelwagen zit met touw een afvalbak. In de wagen liggen afwasbak, -borstel en -middel klaar. Coördinator Michiel Kruidenier zet de bak en het afdruiprek op een muurtje. Even later verdwijnen bestek en bakjes in het sop. Arjan Bresser droogt af.

Michiel Kruidenier: “Het aantal daklozen groeit nog steeds, net zoals het geval is bij thuislozen, die wel ergens wonen maar geen thuis hebben, en mensen in armoede. Dat merken wij ook.” De volledige naam van de stichting is Straatmensen voor Straatmensen. “Ook de vrijwilligers heten bij ons straatmensen.”

Moeder is het grote voorbeeld
De ingepakte karren en de vrijwilligers vertrekken weer naar de overkant van de straat. Arjan Bresser kijkt ze na. “Op sociaal gebied is mijn moeder mijn grote voorbeeld”, vertelt hij. “Ze zei altijd: Je kunt je verstand gebruiken om mensen voor de gek te houden en geld te verdienen. Of om mensen te helpen.” Hij kiest liever voor dat laatste, voor solidariteit. En hij zou graag zien dat straf en vergelding, waarmee daklozen en mensen in armoede vaak te maken hebben, plaats zouden maken voor verzoening en herstel. Arjan besluit met een grote glimlach en een boekentip: “Waarom schurken pech hebben en helden geluk. Moet je lezen, is heel inspirerend.”