Geslaagd? Ga dan ontdekken wie je bent

Als ik in mijn laatste bijlesuur van de dag aan een groep dertienjarigen probeer uit te leggen wat kernenergie is, knallen buiten ineens de speakers aan en schalt Man after Midnight van ABBA over het plein. Dag uitleg over kernenergie, welkom totale chaos in het lokaal.

Ineens staan alle leerlingen voor het raam te dringen om te kijken wat er aan de hand is. Ik zal de eerste zijn die zou toegeven dat ik ook wel benieuwd ben, maar dat ga ik die leerlingen niet vertellen, want iets met gezag uitstralen. Maar goed, de kernenergie kan het raam uit, want de toestand buiten is natuurlijk veel interessanter dan het splijten van atomen.

Als ik zelf naar buiten kijk, zie ik hoe drie jongens elkaar schreeuwend in de armen vallen, terwijl ABBA plaats maakt voor Roxy Dekker – wat ik wat beter bij hun generatie vind passen. Boven “ik geef een huisfeestje voor twee”, hoor ik ze gillen, “wij zijn geslaagd, wij zijn geslaagd.”
Dat verklaart ineens de muziek en als ik beter kijk, zie ik de vlaggetjes en de ballonnen. De examenuitslagen zijn binnen… Lachend kijk ik naar de feestvierende pubers, terwijl ik het groepje in mijn lokaal terugwijs naar hun plekken.

Een half uur later, terwijl ik wegfiets (inmiddels klinkt One Direction op de achtergrond, wat dan weer goed past bij mijn generatie), denk ik weemoedig terug aan mijn eigen eindexamens. Ik kan me er in alle eerlijkheid weinig van herinneren, behalve dat ik stikzenuwachtig was en dat tijdens mijn examen Economie iemand het een goed idee vond om buiten het gras te gaan maaien, zo’n twee uur lang. Wat ik me vooral realiseer is hoe jong ik eigenlijk was toen ik mijn diploma haalde. Ik was verdomme pas vijftien toen ik dat papiertje in mijn handen gedrukt kreeg. “Gefeliciteerd, ga nu maar lekker studeren. Doeidoei!”

In 2014 vond ik mezelf al heel wat en ik kan me goed voorstellen dat die feestende jongens dat ook voelen. Met een diploma op zak denk je dat je de hele wereld aankunt, en misschien is dat ook wel zo. Hebben ze alle drie de perfecte studie gekozen, een heerlijke kamer in een geweldige studentenstad en verliezen ze elkaar nooit meer uit het oog.

Maar als ik ze iets zou mogen meegeven, is dat voor het geval dat niet zo is. Als de wereld iets te zwaar lijkt, de studie niet zo leuk en de stad te groot, dat dat ook oké is. Want je hoeft nu nog niet te bepalen wat je met je leven wilt.

Ga eerst genieten: eerst je knieën openhalen aan een straat omdat je stoer deed met je fiets, of na een biertje te veel je maaginhoud en waardigheid in een wc-pot gooien, en stapelverliefd worden.

Ga eerst ontdekken wie je bent, want je voelt je nu heel groot, maar je hebt nog tijd genoeg om verder te groeien. En ga vooral heel hard dansen op Roxy Dekker, want voor je het weet is het elf jaar later en sta je kernenergie uit te leggen aan kinderen van dertien.