Help Billy en Aoife aan een koopwoning!

Nu mijn vriendin Aoife officieel is gepromoveerd tot verloofde, is het tijd voor de volgende stap in ons volwassen leven: het kopen van een huis. Het ding is alleen: met ons half Nederland. Dus, net als bij veel van mijn vrienden, gaat de zoektocht niet van een leien dakje. We hebben de ene woning na de andere bezocht en al een aantal keren een bod gedaan, maar we wonen nog steeds bij mijn schoonvader.

We hebben het heel gezellig met zijn drieën, dus veel haast hebben we niet – want als we een eigen huis hebben, moeten we toch echt wel weer zelf de was gaan doen. Maar om nou tot ons dertigste ‘thuis’ te blijven wonen….

Dus we struinen regelmatig Funda af, zoekend naar een huis waar we ons thuis van kunnen maken. Familieleden sturen ons ook regelmatig linkjes door naar woningen in Lelystad en omgeving, want het is inmiddels een gezamenlijke missie geworden: help Aoife en Billy aan een koopwoning.

We hebben zelfs een schat van een hypotheekadviseur die heel goed met ons meedenkt, maar zelfs met zijn expertise vissen we keer op keer achter het net. Meer dan eens hebben we schrikbarend veel overboden, maar zelfs 60.000 euro bovenop de vraagprijs was niet genoeg om als hoogste bod uit de biedingsfase te komen. Na de zoveelste “helaas zijn jullie het niet geworden” vroeg ik me af of we niet gewoon te veeleisend waren. Dat we misschien wél iets kunnen vinden als we ons wensenlijstje iets inkorten.

Maar zo veel musts staan er eigenlijk niet op: iets van een buiten, twee slaapkamers en goed bereikbaar met het openbaar vervoer. Tegelijkertijd vind ik echt wel dat je kritisch mag zijn op de plek waar je oud wilt worden, want een huis is niet zomaar een aankoop. Het is echt niet erg om iets concessies te doen – we redden het echt wel zonder trapkast – maar een klein appartement zonder balkon… ik denk dat we daar echt weg zouden kwijnen.

Ik durf best te zeggen dat we een prima budget hebben en als tweeverdieners hebben we een mooi spaarpotje opgebouwd, maar zolang de krapte op de woningmarkt maakt dat de gemiddelde koopprijs van een woning op 468.000 euro ligt, blijven een heleboel starters met lege handen achter.

Omdat we langzaam gek werden van alle biedingstress, hebben we ons ingeschreven bij meerdere nieuwbouwprojecten, maar omdat het niet zeldzaam is dat er duizenden aanmeldingen zijn voor een tiental woningen, durfden we eigenlijk niet te hopen. Ik zeg ‘durfden’, omdat we door één of ander godswonder recentelijk een woning toegewezen hebben gekregen, die ook nog eens voldoet aan al onze wensen. Ja beste lezer, er is zélfs een trapkast.

De officiële papieren moeten nog worden getekend en de meerwerklijst is nog niet compleet, maar vanaf medio 2026 wonen wij in Swifterbant, een knus dorpje met een leuk eetcafé en winkels die dicht zijn op zondag. Als de enige toezegging is dat we niet meer op de Dag des Heren boodschappen kunnen doen, vind ik alles prima.
Amen.