Olga Observeert: Arda-allergie

Pling! Een nieuwe email.
“Er staan modules voor je klaar in Arda.”
Klik, weg ermee. De prullenbak in.

Ik heb de zeer vervelende karaktereigenschap om direct in rode vlekken en pertinente weigering uit te breken als iets me (direct of indirect) opgedragen of, erger nog, opgedrongen wordt. Liever kies ik zélf ergens voor, omdat het nut ervan me duidelijk is / ik er tijd voor wil vrijmaken.

Dus ‘challenges’ in Arda? Een programma om, in max 15 minuten per item, bewustwording te creëren over cyberveiligheid? Ja oké, nuttig, op zich. Kan ik me indenken. Maar wacht eens even: om een ‘badge’ te verdienen? En aangesproken te worden als een soort kleuter in de zowat tweewekelijkse, licht hysterische e-mails? “Er staan challenges voor je klaar, Olga!”

Nee.
Ik hoef het niet, ik wil het niet, ik doe het niet.
Ik heb dingen te DOEN, mensen!

Dingen die écht moeten. En dat is in het leven van een doorsnee mens al snel véél. In de eerste plaats: als ik op de HAN ben, bij SAM, ben ik óf in een vergadering, óf in een interview, óf ik schrijf een artikel, óf ik neem een podcast op, óf ik eet rustig een broodje, óf ik drink (oké, soms best lang) koffie met iemand. Sinds kort laat ik me omscholen tot docent, dus het kan ook zijn dat ik óf in een les zit, óf huiswerk maak voor mijn opleiding.

Kom ik thuis, dan heb ik twee kinderen, twee katten en een man, die ik niet alleen levend en blij wil houden, maar samen een huishouden vormen waarin je nooit klaar bent met:

boterhammen smeren, stofzuigen, vuilnis weggooien, investeren in het emotionele welzijn van ieder gezinslid (oh, én jezelf), vaatwasser inruimen, gymspullen zoeken, belasting betalen, kattenbakken uitscheppen, boodschappen doen, vrienden terugbellen, een boek lezen, 10.000 stappen per dag doen, het nieuws kijken, je ouders bellen, koken, bed opmaken, geprakte bananen uit schooltassen verwijderen, een serie volgen, benen scheren en grijze haren verven, ruziën over schermtijd, en dit is nog maar een kleine greep uit de perpetuum mobile van het leven.

Bovendien is bovenstaande opsomming vol doodgewone dingen, laat staan dat hier de zwaardere zaken als mantelzorg, psychische problemen, gezondheidsklachten, relationele perikelen en nou ja, ‘vul hier zelf wat heftigs in’, bijkomen.

Maar Olga, hoor ik je nu denken, draaf je niet een beetje dóór? Hoe ga je van Arda naar stofzuigen en mantelzorg? Ten eerste: als je me kent, dan weet je dat dit prima kan en ten tweede: goeie vraag, want ik maakte zojuist voor het eerst een Arda-challenge en tja, het viel eigenlijk heel erg mee. Sterker nog: het was best interessant.

Nu dát nog durven toegeven aan mijn collega’s, tegen wie ik eerder zeer stellig brieste dat ik die Arda-modules NOOIT zou maken. Shit.

Er gebeurt veel op de HAN én in het leven, en SAM-redacteur Olga vindt er meestal het hare van. Driewekelijks deelt ze wat haar opvalt, irriteert, amuseert of verwondert.