Pas 1 jaar echt volwassen

18 juli jongstleden was een heuglijk moment. Mijn verloofde en ik hebben die dag bij de notaris officieel getekend voor onze nieuwbouwwoning. Ja beste lezer, vraag me niet hoe, maar in de huidige economie hebben wij een huis gekocht.

We zijn inmiddels bijna twee maanden trotse eigenaar van die 127 m2 aan grond. Recentelijk is ook het stomme gedeelte begonnen: het betalen van de hypotheek. Al is onze nieuwbouwwoning pas over een jaar klaar. Het is voor nu nog een kale vlakte met modder, maar wel ónze kale vlakte met modder.

Om uit te rekenen hoe we die hoop slijk nou precies konden betalen, hebben we met zijn tweeën gekeken hoe en wat. Ik zal eerlijk zijn, je financiële situatie op een rijtje zetten is niet leuk om te doen. Ik had constant het idee dat ik meer zou moeten sparen en minder zou moeten uitgeven. Soms zag ik door de bomen het bos niet meer. Inmiddels is er een mooie verdeling en een spreadsheet waar je u tegen zegt.
 
Het is soms nog steeds een beetje gek om te zien wat voor bedrag er elke maand binnenkomt nu ik 32 uur in de week werk en dat dat geld allemaal van mij is (nadat de belasting er natuurlijk weer een flink deel van heeft afgesnoept). In alle eerlijkheid vind ik het vooral lastig, want er is niemand die tegen me zegt wat ik er wel en niet mee mag doen. Eerst vond ik het heel vervelend, dat gestuntel met geld.

Maar toen besefte ik:  ik werk pas een jaar.

Pas één jaar waarin ik elke maand ‘grotemensengeld’ op mijn rekening krijg en daar ineens van alles mee mag doen. Dat is eigenlijk maar goed ook, want als ik als vijftienjarige dit bedrag al had gehad, was het waarschijnlijk finaal mis gegaan. Eén jaar waarin ik niet meer in een studentenhuis woon en ik elke maand een deel van mijn karige inkomen moet overmaken aan de HAN om te betalen voor mijn collegegeld.

Ik ben pas 365 dagen een échte volwassene, dus misschien moet ik ook niet te streng zijn voor mezelf. Dat het prima is dat ik dingen nog een beetje aan het uitzoeken ben. Dat het alleen maar goed is dat ik dat nú doe en niet straks, als we in ons nieuwe huis wonen en er dan, naast de hypotheek, nog van alles extra bij komt kijken.

U moet ook niet denken dat ik elke maand diep in het rood sta, want dat is heus niet zo. Ik let echt wel op mijn uitgaven en ik koop nog steeds huismerk in plaats van de dure alternatieven – behalve Calvé pindakaas, want niets kan op tegen de echte. Maar soms ben ik nét iets te veel van de treat yourself…

Dus ja, had ik soms misschien iets meer moeten sparen en minder moeten uitgeven aan onzinnige dingen? 100%.
Maar voor een 1-jarige doe ik het lang zo slecht nog niet.