Soms wil je zelf bepalen wat je doet, zonder rekening te houden met een ander

Er zijn een heleboel dingen die ik ooit nog eens zelf wil doen. Met de hand pasta maken bijvoorbeeld. Of als ik bekend genoeg ben geworden, zou ik graag uitgenodigd worden voor een deelname aan De Slimste Mens. Maar bovenaan mijn lijstje staat “in mijn eentje uit eten gaan”. Iets wat ik al tijden wil, maar op een of andere manier maar blijf uitstellen. Ik vind het namelijk nog wel een ding, in mijn eentje een restaurant betreden en dan een tafeltje bezet houden…

Het is niet alsof ik nooit in mijn eentje op stap ga, want toen ik nog in Nijmegen woonde, ging ik bijna wekelijks in mijn eentje naar de bioscoop. Ik vond dat in het begin best wel spannend. Dan maakte ik me vooral druk om de mening van de werknemers. Maar toen ik mij realiseerde dat de 5-vwo’er die mijn popcorn schepte zich waarschijnlijk drukker maakte over zijn toets Duits dan één eenzame bezoeker, heb ik dat laten gaan.

Zo nu en dan stonden de planeten op een rij en had ik de hele zaal voor mij alleen. Ik heb me zelden zo vermaakt als toen ik hardop commentaar kon geven bij Batman, of die keer dat ik schaamteloos kon huilen bij They Shall Not Grow Old.

In je eentje naar de bioscoop gaan raad ik dan ook al jaren bij iedereen aan. Veel mensen zeggen dat ze het weleens willen proberen, maar het niet helemaal durven: “Ik vind het zo ongemakkelijk…, dat iedereen je dan aanstaart”. Tegen die mensen zou ik willen zeggen; werknemers hebben écht wel betere dingen te doen dan roddelen over mensen die in hun eentje op stap gaan.

En anders zou ik het in alle eerlijkheid alleen maar als compliment zien. Dat mijn individuele bezoek aan het Rijksmuseum van Oudheden opvallend genoeg was om te benoemen bij het avondeten, “Zeg Patricia, wat ik vandaag nou heb meegemaakt! Kun je trouwens nog even de aardappels aangeven?”

Een vriendin van mij gaat zelfs in haar eentje op vakantie. Dan kan ze heerlijk zelf beslissen waar ze heen wil en hoe lang ze blijft. Ze kan dan in alle rust een stad verkennen en als ze er klaar mee is, heeft ze geen partner die smeekt of ze toch nog even door kunnen. Ik vind met mijn partner op stap gaan heerlijk, maar soms wil je gewoon zelf kunnen bepalen wat je doet, zonder dat je rekening hoeft te houden met iemand.

Ik weet dat sommige pretparken zelfs een speciale rij hebben voor mensen die het prima vinden om alleen te zitten. Dan ben je vaak nog eerder aan de beurt ook. Ik zie alleen maar voordelen.

Het plan is dan ook dat ik binnenkort lekker in mijn eentje ergens een tafeltje boek (sorry Aoife, volgende keer mag je weer mee).

Mocht je denken: ‘Nou dat lijkt me ook wel leuk, moet ik misschien maar eens doen’, dan nodig ik je van harte uit. Figuurlijk dan hè? Volgende keer wel bij ons.