Tijdens de intro zit je allemaal in hetzelfde schuitje, wat vooral een heel gezellig bootje is

Het toeval wil dat ik afgelopen weekend in Nijmegen was. Ja beste lezer, in de paar weken dat we elkaar niet hebben gesproken, ben ik -afgestudeerd HAN-student- uit de oudste stad van Nederland verhuisd. De ironie wil dat ik nu in een van de nieuwste steden van ons land woon en inmiddels een Lelystedeling ben.

Maar dit weekend was ik dus heel even terug om mijn post op te halen en bij te kletsen met mijn oud-huisgenoten. Toen we door de binnenstad aan het struinen waren, kon je er eigenlijk niet om heen. Overal zag je nieuwe studenten van de Radboud Universiteit die de laatste dagen van hun introductieweek beleefden. Hun volgeschreven shirts en vermoeide ogen deden me weemoedig terugdenken aan mijn eigen introductie, inmiddels zes jaar geleden. En deze week is het de beurt aan de HAN.

Ik moet toegeven dat mijn herinneringen aan die dagen in 2018 nogal vaag zijn. Ik was vlak voor de introductie geopereerd aan mijn knie. Een mengelmoes van sterke pijnstillers en een heleboel alcohol is geen goede combinatie. Het is vooral een waas van flarden van informatie, flink wat shotjes en heel hard springen op Africa van Toto. Daar was mijn knie niet blij mee, waardoor ik uiteindelijk twee dagen eerder naar huis ging. Ik heb Nijmegen pas echt leren kennen toen ik er ging wonen. Al was het wel prettig om van tevoren te weten met welke bus ik moest.

Ondanks het feit dat ik me er niet veel meer van kan herinneren en het kort maar krachtig was, heb ik me die paar dagen kostelijk vermaakt en vrienden voor het leven gemaakt. Het meisje dat de tweede ochtend naast me zat voor het ontbijt, terwijl we allebei een flinke kater hadden en ik kotsmisselijk werd van de ei-lucht (gratis tip van mij: eet géén ei na een avondje zuipen) is nog steeds een van mijn beste vriendinnen. Toen ik Nijmegen verliet, heeft ze me zelfs nog geholpen met dozen sjouwen. Ik heb het gros van mijn tijd op de HAN doorgebracht met de mensen die ik tijdens de introweek heb leren kennen. We hebben samen uren in de collegezaal doorgebracht, maar ook vaak samen rond een bordspelletje gezeten.

Mocht je dit lezen en nerveus zijn voor vandaag, maak je absoluut geen zorgen. Je zit allemaal in hetzelfde schuitje en dat bootje is vooral heel gezellig. Dus nieuwe HAN studenten, ik wens jullie ten eerste van harte welkom. Heb veel plezier, geniet en drink met mate. En als je niet wilt drinken, is dat helemaal prima. Voel je nergens toe gedwongen. Mensen die daar stom over doen, zijn niet de juiste mensen om mee om te gaan. Die vind je vanzelf wel. Kijk vanmiddag maar eens goed om je heen. De studenten naast je komen je misschien over zes jaar helpen met verhuizen. Ik zou dan ook vooral op zoek gaan naar de mensen die er sterk uitzien, of op zijn minst een goede kop koffie kunnen zetten.