Wc-hokjesgraffiti is kunst

Ik zit op de wc op Rotterdam Centraal en heb de tijd van mijn leven. Niet omdat ik over een minuut of tien op de trein stap naar Disneyland Parijs. Een lang gekoesterde kinderdroom komt eindelijk uit. Nee beste lezer, ik vermaak me kostelijk met het lezen van de teksten die tientallen mensen hebben achtergelaten op de deur en wandjes van het hokje.
In allerlei kleuren staan er verschillende soorten krabbels.

Naast de deurhendel heeft iemand geschreven dat je altijd jezelf moet zijn. Aandoenlijk, ik voel me gemotiveerd, wat waarschijnlijk ook de bedoeling was. Op de deurpost bevindt zich een Bijbeltekst uit Johannes 16:33. Als ik hem later google, komt de tekst bijna in zijn geheel overeen met de regels op mijn telefoon. Waardoor ik me afvraag of de schrijver een Bijbelkenner is, of de tekst met de broek op de knieën heeft opgezocht, om deze met de rest van de wereld te delen. Ik heb weinig met deze Abrahamitische religie – of religie in het algemeen. Maar de boodschap dat je moed moet houden, warmt me van binnen wel een beetje op.

Natuurlijk staan er ook dingen die het daglicht eigenlijk niet kunnen verdragen. Ik vermoed dat een puber met een pen in de tas zin had in een opstootje en het teken van een nationaalsocialistisch regime uit de jaren 30 en 40 van de vorige eeuw in het hout heeft gekerfd. Daarnaast heeft iemand een omgekeerde smiley getekend, wat ik passend vind, want ik word ook verdrietig van fascisme.

Helemaal bovenaan, bijna bij het plafond, staat in zwarte letters “be gay do crime”, waar met blauw als aanvulling onder staat “support women’s rights and women’s wrongs“, omdat dat de ‘wc-hokjesmanier’ is van een duimpje geven op Facebook: naast de tekst zélf iets noteren, om te laten blijken dat je het er mee eens bent, of juist niet.

Ik vind deze wc-hokjesgraffiti geweldig. Niet alleen in dit specifieke hokje, maar overal. Ik blijf me afvragen wat mensen beweegt om dat te doen, iets opschrijven op de deur van een openbaar toilet. Hebben ze dan gewoon toevallig een pen bij zich, of bedenken ze van te voren al dat ze dit gaan doen voor- of nadat ze hun blaas legen?

Ik ga zo op in het lezen en bekijken van de doodles dat mijn moeder roept of het allemaal wel goed gaat. Ik roep terug dat ik eraan kom, hijs mijn broek op en baal ineens vreselijk van het feit dat ik zelf geen pen bij me heb. Omdat ik er heel graag iets bij had willen zetten. Geen idee wat, maar waarschijnlijk had ik ter plekke wel wat bedacht.

Misschien ook iets motiverends, zodat de volgende bezoeker er met een beter gevoel weggaat. Misschien wel een goede mop. Maar ik had graag willen bijdragen aan dit kunstwerk, want zo zie ik het wel een beetje. Een soort privé tentoonstelling tijdens het plassen.
Ik heb wel slechtere musea bezocht.

Meer columns van Billy lezen? Scrol naar beneden.