HAN-buddy’s Danique en Bugrahan: “Het is leerzaam, maar vooral gezellig”

Danique (20) en Bugrahan (21) zijn sinds begin oktober HAN-buddy’s dankzij HANd in HANd, een traject waarbij een vluchteling gekoppeld wordt aan een HAN-student. Ze spreken één a twee keer per week af. “We drinken koffie, gaan uit eten, kletsen veel of maken een wandeling. Het is inmiddels een echte vriendschap geworden.”

Bugrahan is nu anderhalf jaar in Nederland, vanuit Turkije. Wegens omstandigheden moest zijn gezin vluchten. Ze kwamen uiteindelijk in Ooij, vlakbij Nijmegen, terecht. Bugrahan volgt sinds september het Taalschakeltraject aan de HAN. Deze cursus is bedoeld voor hoger opgeleide anderstaligen, zodat zij daarna kunnen studeren in het Nederlands hoger onderwijssysteem.

Danique is tweedejaars Toegepaste Psychologie aan de HAN. “In de klas kwam iemand van HANd in HANd vertellen over wat het traject inhoudt. Ik was meteen geïnteresseerd. Niet alleen om een vluchteling te helpen bij het aarden en studeren in Nederland, maar ook om van hem of haar te leren.” Na aanmelding werd ze gekoppeld aan Bugrahan. “Tijdens de kick-off maak je kennis met iedereen en ontdek je met wie je goed overweg kunt. Wij klikten meteen.”

“Sws ff een lahmacun scoren“
Het fijnste aan het project is dat de twee juist door de informele setting van elkaar leren. “Zoals spreektaal en straattaal”, lacht Bugrahan. Bijvoorbeeld afkortingen als ‘sws’ (sowieso), ‘ff’ (even) en ‘suc6’ (succes), in appcontact. “Zoiets leer je alleen als je écht met mensen omgaat, niet op school.” Danique leert andersom veel over Turkije. “Zo zijn we al eens Turks gaan eten en maakte ik kennis met lahmacun (Turkse pizza) en ayran (yoghurtdrink). Maar we praten ook over cultuurverschillen.”

Ze zijn nog maar twee maanden buddy’s, maar Danique en Bugrahan voelen zich nu al vrienden. “Je gaat heel bewust een connectie aan en investeert er veel in”, aldus Danique. Dat ze in Doetinchem woont, kan een obstakel zijn, maar dat laat ze niet toe. “Ik heb een ov-kaart, Bugrahan (nog) niet. Uiteraard kom ik naar Nijmegen, wat ik sowieso al doe voor mijn studie, of we spreken af in Arnhem. Laatst heeft Bugrahan wel zijn rijbewijs gehaald. We zijn al samen een ritje gaan maken.”

Nogal direct
Wat vindt Bugrahan van Nederland tot nu toe? “Ik was best snel gewend, maar ik vind Nederlanders heel erg direct. Ik heb moeten leren dat ze dit niet bot of onaardig bedoelen, maar gewoon zeggen wat ze denken.” Verder blijkt hij dol op oliebollen. “Gelukkig zijn die er nu volop en is het bijna oud en nieuw!”

Vanuit het buddytraject is het de bedoeling dat je sowieso (‘sws’) wekelijks contact hebt, het liefst ook daadwerkelijk afspreekt en dat je deelneemt aan de gezamenlijke activiteiten die worden georganiseerd door HANd in HANd. “We zijn laatst gaan bowlen met de andere buddykoppels”, vertelt Danique. “Dat is heel gezellig en je hoort op zo’n moment ook wat de andere duo’s zoal doen en hoe zij het beleven.” Verder wandelen ze veel, drinken ergens koffie, gaan een hapje eten en zijn een keer naar een gamehal in Arnhem gegaan.

Inspirerend
Hoe zien ze de toekomst voor zich? Danique: “Als het traject officieel is afgelopen, hoeft ons contact natuurlijk niet te stoppen. In die zin zien we het wel. Je weet toch niet wat de toekomst brengt.” Bugrahan wil uiteindelijk Geneeskunde gaan studeren aan de Radboud Universiteit. “Dat is mijn doel.” Danique moedigt hem daarin aan. “Bugrahan is van nature een doorzetter, hij is erg gemotiveerd. Dat vind ik een mooie eigenschap aan hem en bovendien inspirerend.” Bugrahan glimlacht verlegen naar Danique. “Dank je wel. Ik vind het contact met jou ook heel fijn en leerzaam.”

Na de kerstvakantie spreken we een ander buddykoppel: Hinde en Mohammad.

HANd in HANd verbindt studenten met een vluchtelingenachtergrond aan medestudenten. Voor meer informatie, bezoek HAN Insite of stuur een e-mail naar studentsupportcenter@han.nl.