Olga Oordeelt — Kattencafé De Muis (Arnhem)

SAM-redacteur Olga luistert, kijkt en leest veel: podcasts, muziek, films, series, programma’s en boeken. In deze recensierubriek geeft ze tips, kraakt iets af of jubelt erover.

Diepgravend is mijn onderzoek naar de oorsprong van kattencafés niet, want na het googlen ervan, kwam ik op krabpaalwebshop.nl tot de ontdekking dat het eerste kattencafé ooit in 1998 in Taiwan werd geopend. Het idee? Huurders die geen huisdieren mochten houden, konden zo tóch kroelen en spelen met -LATEN WE EERLIJK ZIJN- het tofste huisdier onder alle huisdieren.

De helft van de lezers is vast afgehaakt na mijn laatste zin, uiteraard eigenaar van een hond. Dat mag, óók honden zijn uiteraard geweldige huisdieren, want trouw en doorgaans olijk. Toch is het een éxtra groot compliment als een kat jou mag, jou ‘toe-eigent’, jou vertrouwt. Een kat heeft een eigen wil, laat zich niet commanderen, geeft je kopjes, stinkt aanzienlijk minder uit zijn mond en kont, wast zichzelf nota bene, gebruikt een toilet, dekt het gedane zaakje zelfs toe en kan in staat van ontspanning aanstekelijk spinnen en chillen.  Wat mij betreft tekenen van intelligentie en ultiem gezelschap…

Hopelijk zijn er nu nog wat lezers over? Mooi, dan spreken wij elkaars taal. En wil ik je graag tippen over een gouden aanwinst voor Arnhem: Kattencafé De Muis. Mag ik zeggen: eindelijk? De meeste grote steden in de wereld, ook in Nederland, hebben al jaren een kattencafé. Zelfs Nijmegen heeft er eentje: het geweldige Balthazar. Nu is er dus De Muis, waar het concept hetzelfde is: in een huiselijke setting, denk tapijtjes en banken, loopt een aantal katten rond die uit het asiel komen en hier hun territorium hebben. Mensen mogen er een kopje koffie komen drinken, zelfs wat eten, als ze zich maar houden aan de regels. Die luiden vooral: niets opdringen aan de poezels, laat hen naar jou toekomen.

Dat De Muis, open sinds oktober, nog z’n groef moet vinden, blijkt wel uit het feit dat ze een maand na opening weer even dicht gingen om wat aanpassingen te doen. Zo is het achterste gedeelte, eerst alleen toegankelijk voor de katten, opengebroken en bij de zaak getrokken. Gelukkig zijn er nog genoeg mogelijkheden voor de katten om zich even terug te kunnen trekken. Hogerop klimmen en daar ook chillen, zoals in Balthazar wel door de gehele zaak kan, is er (nog?) niet. Dat terwijl katten dol zijn op hoge plekken, want daar kunnen ze alles overzien en zich dus veilig voelen. Het zou wat mij betreft de finishing touch zijn in het verder gezellige en geslaagde De Muis.

Zeker is wel: De Muis is meteen een hotspot. Kattenliefhebbers in Arnhem en omgeving trokken en masse naar het langverwachte kattencafé, wat in de begindagen voor een bomvolle zaak zorgde. Dat zal vast normaliseren als de nieuwigheid er vanaf is. Ik ben er nu twee keer geweest: één keer op een woensdagmiddag, in de piekuren na schooltijd. Bezaaid met kinderen, allemaal hopend op een kopje, knuffeltje en speelmomentje, was het kansloos wachten op een uitgebreide knuffelsessie. De tweede keer was op een donderdagochtend, toen het heerlijk rustig was en ik eindeloos kon kroelen met Muis, die dezelfde naam draagt als de zaak zelf. Tot Muis uiteraard zelf aangaf: genoeg. Want zo gaat dat: bij ‘gratie kats’ mogen wij ons laven aan hun aandacht.

Kortom: mocht je in Arnhem behoefte hebben aan een dosis kattenvreugde: Weverstraat 12 is je toevlucht. Al hangt een hoop af van de katten zelf: zij bepalen. Maar juist dát maakt deze eigenwijze, snoezige viervoetertjes zo karakteristiek en leuk.

Kattencafé De Muis, Weverstraat 12, Arnhem.
Gesloten op dinsdag.
Instagram: @kattencafedemuis
www.kattencafedemuis.nl