De coronamaatregelen zorgen voor een grote waas (column)

Columnist Nina Rouwenhorst geeft toe dat ze door corona en de (gevolgen van de) maatregelen niet altijd meer weet welke dag het is.

Beste lezer, hier is-ie dan, mijn eerste column in 2022, tadaaa! 
Nog de beste wensen voor het nieuwe jaar, hopelijk bent u de jaarwisseling een beetje goed doorgekomen, is de kater inmiddels voorbij en heeft u al uw vingers nog, al zal dat door het vuurwerkverbod wel goed gekomen zijn.

Ik vraag me soms af waarom we mensen alleen maar de eerste paar weken van het jaar ‘de beste wensen,’ geven. Lijkt me heel leuk als we dat gewoon de hele tijd doen. Ik wens u in juni namelijk ook gewoon al het geluk, misschien heeft u het dan wel harder nodig dan nu.

Ik vind zelf het hele concept van ‘een nieuw jaar’ nogal gek. Ik snap dat het voor de agenda erg praktisch is — en dat er een hele wetenschap achter zit — maar het is niet alsof alles na middernacht spontaan anders is en er bijvoorbeeld weer nieuwe kansen klaar liggen.
Ik schreef vorig jaar al dat ik niet geloof in goede voornemens, omdat ik vind dat als je echt iets wilt bereiken, je dat gewoon op elk moment moet kunnen doen. Nu zou ik daar prima nogmaals vijfhonderd worden aan kunnen vuil maken, maar dan val ik in herhaling en dat is ook zo saai.

Ik moet wel eerlijk toegeven dat ik dit jaar met een aantal vriendinnen meedoe met Dry January, een maand lang geen alcohol consumeren. Maar omdat ik toch nooit zo heel veel drink is het niet echt een uitdaging. Een half goed voornemen noem ik het maar. Ik doe vooral mee omdat we uit eten gaan als het ons gelukt is. Benieuwd met hoeveel mensen we aan tafel zitten.

Ik denk dat mijn verwarring rond het nieuwe jaar momenteel vooral een beetje komt door het feit dat het al zo lang hetzelfde is. Lockdown in, lockdown uit en weer terug een lockdown in. 
Ik probeer de pandemie zo veel mogelijk uit mijn columns te houden, omdat het in het dagelijks leven al nergens anders meer over gaat, maar het is overal zo in verweven.

Tegenwoordig loopt de ene dag over in de andere zonder dat ik daar bewust mee bezig ben. Mijn kalender hangt nog steeds op donderdag de 30ste, maar of dat nou september of december was, ik heb geen idee. Zeker nu ik tot overmaat van ramp alweer geen fysieke colleges meer heb, is alles een grote waas. Het is vandaag woensdag, toch?

Ik probeer me daarom vooral bezig te houden met de leuke dingen die in het verschiet liggen. Zo ga ik in juni Elton John live zien, komt mijn favoriete auteur in augustus met een nieuw boek en ga ik over anderhalve maand eindelijk mijn beste vriendin zien.

Nu nog hopen dat alles doorgaat, want je weet het nooit. Niets zo veranderlijk als het corona beleid. Ik snap er zelf soms nog amper wat van. Misschien kunnen we het daarom wel goed gebruiken ook, die beste wensen.

Nina Rouwenhorst is derdejaars Lerarenopleiding Geschiedenis bij de HAN. Zij schrijft om de week een column voor SAM.