Nina Rouwenhorst: Soms moet je met iets leuks stoppen, omdat dat beter voor je is

In haar laatste column voor SAM heeft Nina Rouwenhorst het over de heilzame werking van schrijven. En ze legt uit waarom ze moet stoppen met haar columns voor SAM.

Mijn huisgenoot gaat graag fietsen, uren lang. Als de wereld hem te veel wordt, stapt hij op en ziet hij wel waar hij uitkomt.
Ik vind het prachtig, blijven trappen en zien waar de wind je brengt. Omdat het zijn manier is om zijn frustraties kwijt te kunnen.

Sommige mensen gaan sporten, wandelen of heel lang douchen. Ik heb alles geprobeerd. Maar als ik heel boos ben, het gevoel krijg dat het universum me niet meer begrijpt, werkt niets beter dan schrijven.
Schrijven.
Schrijven.
Schrijven.
Niets anders dan dat, uren lang.

Het feit dat ik die frustraties om de week met u mag delen is een hele eer. Dat ik al anderhalf jaar lang mijn woorden de wereld in mag gooien en dat er dan geluisterd wordt, ik vind niets fijner dan dat.
Als het aan mij had gelegen had ik tot het einde der tijden stukjes tekst geschreven, maar helaas komt er nu toch een einde aan. Het is een lang en saai verhaal, dus ik zal het kort houden: dit is helaas mijn laatste column.

Ik schreef een paar maanden terug dat het niet erg goed met me ging en ik niet helemaal wist wat ik met mezelf aan moest. Dat er te veel gedachten door mijn hoofd spookten en ik het spoor een beetje bijster was. Ik heb me daar best wel lang boos over gevoeld, omdat iedereen om me heen hetzelfde deed: werken, school en een sociaal leven onderhouden.  Bij hen lukte dat wel, waarom kon ik het dan niet?

Ik vind hulp vragen en accepteren heel erg lastig, omdat ik constant wil bewijzen dat ik het wel alleen kan, dat mijn autisme me niet tegenhoudt en ik het wel red. Maar dat doe ik niet en het heeft te lang geduurd voordat ik dat aan mezelf durfde toe te geven.

Daarom ben ik in december gestopt met werken, ervan overtuigd dat ik het alleen met mijn studiefinanciering wel kon redden, maar dat had ik wederom mis. Gelukkig zijn er instanties die me hebben geholpen en krijg ik nu de financiële ondersteuning die ik nodig heb, want studeren is voor mij al een voltijdbaan op zich.

De enige voorwaarde voor die ondersteuning is dat ik daarnaast geen externe inkomsten mag hebben. Vandaar dat mijn carrière als columnist dus helaas ten einde komt. Soms moet je keuzes maken die niet leuk zijn, terwijl je er eigenlijk alleen maar beter van wordt. Voor het eerst in tijden heb ik namelijk het gevoel dat ik weer kan ademen en hoef ik niet meer nachten wakker te liggen met de vraag hoe ik alles in godsnaam ga betalen.
Ik vind mijn gedachten met u delen het heerlijkste wat er is, maar met twee longen vol lucht is het toch makkelijker leven.

Dit betekent helaas dat onze wegen zich hier nu scheiden. Misschien komen we elkaar in de toekomst nog tegen. Beste lezer, het ga u goed. Ik heb van u genoten. Hopelijk u ook van mij.

Nina Rouwenhorst studeert aan de Lerarenopleiding Geschiedenis van de HAN. In november 2020 begon ze als columnist voor SAM. Sindsdien heeft ze om de week persoonlijke verhalen geschreven over onderwerpen die belangrijk voor haar zijn. Dit is haar laatste column voor SAM. Lees haar vorige column hier.