Splinter: Geen tijd voor de HAN-brede studiedag

Volgende week is het weer zover, de HAN-brede studiedag! Ik sta te popelen. Ik kan niet wachten! Echt? Nou, eigenlijk niet. Ik heb er geen tijd voor. En als ik mijn collega’s hoor, ben ik de enige niet. Ik hoor weerstand, zelfs burgerlijke ongehoorzaamheid: ‘Ik ga gewoon niet, er is toch niemand die het in de gaten heeft’. Of sterker: ’Op sommige plekken zijn de lessen niet eens uitgeroosterd’.

Maar hoe komt dat? Het is toch eigenlijk heel normaal dat je binnen een organisatie minstens één keer per jaar een gezamenlijke dag hebt waarin de neuzen dezelfde kant op komen te staan en we samen trots kunnen zijn op de plek waar we werken? Wat zorgt voor die weerstand? Ik kon er mijn vinger eigenlijk niet helemaal op leggen, totdat ik van de week de uitkomsten van een onderzoek onder ogen kreeg over de tijdsbesteding van hbo-docenten. Ik moet zeggen dat de resultaten me niet verbazen, maar dat ik me wel de tandjes ben geschrokken. Slechts 4% van de ondervraagde docenten krijgt hun werk af binnen de uren waarvoor ze betaald worden. VIER PROCENT!

Dus noodgedwongen wordt er gewerkt in weekenden en vakanties, want studenten in de steek laten zit niet in de aard van de docent. Dat dergelijke studiedagen als te tijdrovend en onbelangrijk worden ervaren, snap ik opeens een stuk beter. We hebben geen tijd voor onderwijsvernieuwing of deskundigheidsbevordering maar moeten wel allemaal gezellig ‘samen het verschil maken’ met een ‘interactief en verrassend programma’. Ik snap de weerstand, ik voel de weerstand zelf.

Volgens mij maken wij als docenten dagelijks het verschil door jonge mensen voor te bereiden op de beroepspraktijk, hen bij te staan met raad en daad en hiervoor blijkbaar bereid zijn te werken buiten de gangbare uren.

De HAN kan als organisatie het verschil ook maken. Door haar medewerkers te belonen voor hun werk en te zorgen dat er genoeg mensen zijn om dit werk te doen. Je kunt beginnen door het geld, dat wordt besteed aan een HAN-brede studiedag, hiervoor te benutten.  Dat is weliswaar een druppel op een gloeiende plaat, maar het is een begin.

En als dit probleem is getackeld, nodig ons dan maar uit voor een studiedag. Dan komen we graag.

Overigens: ik ga wel volgende week. En ik hoop velen van jullie te zien. Niet omdat ik het verschil moet gaan maken, ik ga omdat ik het verschil al máák. En om dat te laten zien zal ik de hele dag een keycord dragen. Dus bij deze de oproep: doe met me mee, draag een keycord, maakt niet uit wat voor één, en laat zien dat je het verschil al maakt, en dat nu de HAN aan de beurt is.

Splinter werkt voor de HAN. Hij schrijft elke drie weken een column voor SAM. Lees hier zijn vorige bijdrage .