Splinter: Studenten hebben steeds minder te zoeken op de campussen van de HAN

De vogeltjes fluiten ’s ochtends als we wakker worden, de lucht is blauw, de klok is verzet: we weten het dan allemaal: het wordt lente. Er zijn veel redenen waarom ik de lente leuk vind, en één ervan is dat het altijd gaat bruisen op de HAN-locaties: de buitenruimte gevuld met blije studenten die onder het genot van een drankje genieten van het zonnetje en….

Ik schrik van mijn eigen gedachtegang. Das war einmal. Studenten hebben immers steeds minder te zoeken op de campussen van de HAN. We hadden allemaal gedacht dat ze na 2 jaar corona massaal weer naar de HAN zouden komen, maar helaas: we hebben te maken met halfvolle klassen en gedemotiveerde studenten. En ik snap het, ze hebben er ook minder te zoeken.

Er is wat mij betreft een gebrek aan sociale en academische integratie: het sociale aspect gaat over studenten die zich verbonden voelen met elkaar en het academische aspect gaat erom dat studenten zich verbonden voelen met de HAN, hun opleiding en docenten. Als deze integratie goed is, zijn studenten over het algemeen ook succesvoller in hun studie.
Studenten hebben door de afgelopen jaren minder binding met hun opleiding, de HAN en hun docenten gekregen doordat ze noodgedwongen vanuit huis colleges moesten volgen. Veel studenten hebben elkaar echter wél buiten hun studie en de HAN om getroffen, getuige de ongekende populariteit van studentenverenigingen en de hoeveelheid huisfeestjes ten tijde van lockdowns. Ze hebben de HAN dus niet meer nodig voor hun sociale leven.

Een tweede reden dat studenten wegblijven is hetgeen onze campussen te bieden hebben. Studenten hebben ervaren dat pure kennisoverdracht prima online kan. Waarom zouden studenten naar de HAN komen om in de passieve consumeerstand achterover te hangen in het klaslokaal, terwijl ze deze lessen ook thuis op de bank kunnen volgen? Ook hebben studenten door het hybride onderwijs veel flexibiliteit gekregen en ervaren: ze kunnen studeren in hun eigen tempo, meer doen in minder tijd, ze hoeven minder te reizen (heel fijn met al die stakingen) en kunnen in sommige gevallen zelfs thuis blijven wonen (en hoeven dus niet op onmogelijke kamerjacht).

Ik denk dat het tijd wordt om onze campussen eens kritisch onder de loep te nemen. We moeten toe naar een plek waar studenten elkaar en hun docenten kunnen ontmoeten, waarbij studenten voor meer dan alleen kennisoverdracht naar de campus komen. Een plek waar studenten graag zijn en binding ervaren. En dus niet een plek waar de buitenruimte bestaat uit een betonnen vlakte, waar je een hypotheek moet afsluiten voor een broodje kaas en waar je alleen tussen 4 en 5 een biertje kunt drinken in de zon. Fontys geeft het goede voorbeeld, zullen wij ook snel aan de slag gaan?

P.S. Nu zijn er ongetwijfeld prachtige voorbeelden van initiatieven waardoor studenten wél naar de campus komen: drop ze in de comments hieronder zodat we van elkaar kunnen leren en meteen al onze pareltjes delen.