Splinter: “Ze moet niet zo biggy doen, haar bunda past niet eens in haar skere drip”

Ik rij van een uitwedstrijd naar huis, mijn dochter en twee vriendinnen op de achterbank. Vol interesse luister ik naar wat ze tegen elkaar zeggen en probeer ik het te ontrafelen. ‘Dat was een tantoe zieke wedstrijd, maar die meid was wel cringe’, zegt één van de meiden op de achterbank. ‘Ja, ze moet niet zo biggy doen, haar bunda past niet eens in haar skere drip’ reageert de ander. ‘No cap, gewoon skippen die noob’, besluit mijn dochter. Mijn oren staan te flapperen: is dit nog wel Nederlands waar ik naar luister?

Wat bijzonder dat taal zich zo evolueert en hele bevolkingsgroepen (in dit geval jongvolwassenen) er een eigen taal op na houden die onnavolgbaar is als je niet tot een van die die groepen behoort. En hoe communiceer je dan met anderen? Wordt er verwacht dat jij hun taal ook spreekt? Ik maak me een beetje zorgen.

Maar, denk ik vervolgens, doen we het zelf niet ook in onze werkcontext? Hebben wij als HAN-ers niet ook onze eigen taal ontwikkeld? Het laat me niet los. Eenmaal thuis op de bank ga ik in mijn hoofd wat uitspraken langs die ik zelf heb gedaan of waar ik toehoorder van ben geweest.

‘We gaan voortaan meer agile werken, zodat we sneller de vertaalslag kunnen maken en vraagstukken kunnen tackelen.’

‘Met die stip op de horizon in gedachten wil ik graag met je klankborden in onze bila om zo het laaghangend fruit te plukken.’

‘Als alle neuzen dezelfde kant op staan, stel ik voor dat we het project on hold zetten totdat we de scope hebben bepaald.’

Bovenstaande termen kun je nog in elk willekeurig bedrijf tegen het lijf lopen en zijn nog enigszins te volgen, maar als we “een stukje HAN-context in die mix gooien”, is het resultaat verrassend.

‘Wil jij dat oppakken met de MNP en doorcommuniceren naar CS JZ, dan kunnen zij een balletje opgooien bij de NVAO om te zorgen dat ze prio geven aan het aanpassen van de CROHO’.

‘De AR van AFEM zette dat aapje weer op mijn schouder. Ik sta dan niet echt in mijn kracht, dus ik zal een BILA met hem inschieten om tijdens mijn volgende R&O toch even met hem te levelen over mijn WPI’.

‘Vanuit HR het verzoek tot wat commitment aangaande de WALVIS. We moeten daarnaast VOG’s van SSLB’ers dubbelchecken omdat de RvT daarin heeft lopen grasduinen, dus we zullen moeten opschalen bij de PSA om zo de kwaliteit te borgen’

Net zoals het gesprek wat mijn dochter voerde met vriendinnen: onnavolgbaar als je niet tot ‘onze’ bevolkingsgroep behoort. En dat geeft me gek genoeg hoop: ondanks al onze verschillen zijn er altijd overeenkomsten. En dat is voor mij ook meteen het goede voornemen voor 2024: ik ga me focussen op wat we met elkaar gemeen hebben en niet op onze verschillen. Dan maak ik van 2024 mijn eigen litte fissa en doe ik dingen niet voor saus.