Nina Rouwenhorst: Amerikaanse schoolles: wat te doen als iemand met een geweer de klas binnenkomt

De bubble is gebarsten voor Nina Rouwenhorst: haar favoriete land Amerika is helemaal niet zo mooi en goed als ze altijd dacht.

Een brede straat. Lindes aan weerszijden — of iets anders dat imponerend lijkt. Grote auto’s voor de deur die 1 op 5 rijden. Zo’n brievenbus met een hendeltje dat omhoog kan als de krant is bezorgd. Een statige mast in elke voortuin met een wapperende vlag. Vijftig sterren en dertien strepen. De Verenigde Staten van Amerika, het land van de onbegrensde mogelijkheden.

Toen ik jonger was, was dat het beeld dat ik had van Amerika. Een land waarin alles perfect is en je kunt worden wat je maar wilt zijn, als je er maar hard genoeg voor werkt. Dat alles mogelijk is omdat je zoveel vrijheid hebt dat je niet meer weet wat je ermee moet doen. 
Hoe ouder ik word, hoe meer ik besef dat ik er compleet naast zat. Ik denk dat mijn beeld van Amerika vooral gevormd is door media, omdat de meeste boeken die ik lees en de series die ik binge op Netflix meestal daar vandaan komen en alles extreem geromantiseerd wordt.

Het moment dat ik me dat realiseerde kwam een paar maanden terug, toen ik er achterkwam dat ze op scholen active shooter drills houden, om leerlingen voor te bereiden op het moment dat er iemand met een geweer de lokalen in komt. Iets wat vorig jaar alleen al 34 keer gebeurde. Omdat het recht op een pistool kennelijk belangrijker is dan het leven van kinderen.

Amerikanen zijn bang om hun baan kwijt te raken omdat ze anders geen zorgverzekering meer hebben, dat ze levensreddende behandelingen aan zich voorbij moeten laten gaan omdat ze het simpelweg niet kunnen betalen. En ik nog klagen dat ik de vijftien euro die ik moest neerleggen voor de pil te veel vond.

Winkelen lijkt me daar ook tamelijk lastig, met een budget. De belasting staat niet op de prijskaartjes; dat wordt er pas bij het afrekenen bij opgeteld. Jij dacht nog lekker goedkoop uit te zijn. Je weet ook nooit hoeveel belasting het is, want dat verschilt per staat, soms zelfs per stad. Omdat de staten daar veelal hun eigen gang gaan en zelf bepalen hoe ze met hun wetten omgaan. Stel je voor dat in Nederland de provincies voornamelijk zelfstandig keuzes zouden gaan maken, dat je in Gelderland harder gestraft wordt voor een diefstal dan in Utrecht. Dan heb ik het nog helemaal niet over de belachelijke abortuswetten, het tweepartijenstelsel dat in essentie een lesser of two evils is en hoe er wordt omgegaan met de oorspronkelijke bewoners.

En ondanks alles blijven we de Verenigde Staten maar op een voetstuk plaatsen, ik vraag me steeds vaker af waarom. Het is niet zo dat er geen dingen gebeuren waar ik bewondering voor heb, op wetenschappelijk gebied zijn ze vaak de koplopers, maar misschien zouden we ze toch minder moeten bewonderen, want niet al dat glittert is goud.

Die onbegrensde mogelijkheden, ik waag me er toch liever niet aan.

Nina Rouwenhorst is derdejaars Lerarenopleiding Geschiedenis bij de HAN. Ze schrijft om de week een column voor SAM. Lees haar vorige bijdrage hier.