Wanneer is iemand wit genoeg om met open armen te worden ontvangen?

Student en columnist Nina Rouwenhorst is onder de indruk van de hulp die Nederlanders bieden aan de vluchtende Oekraïeners. Maar waarom deden we dat niet bij de Syriërs?

Dionne Stax staat in een mooi broekpak voor een gigantisch scherm. Omgeven door meer dan 200 andere bekende Nederlanders kijkt ze toe terwijl het opgehaalde bedrag voor Oekraïne bekend wordt gemaakt. De eindstand bedraagt 106 miljoen euro.

Ik klap thuis op de bank zachtjes mee met het publiek in de zaal. Wat kan er van al dat geld goede en mooie dingen worden gedaan. Maar ergens knaagt het toch…

Beste lezer, begrijp me alsjeblieft niet verkeerd, die situatie in Oekraïne is schrijnend en alle hulp is nodig. Ik vind het hartverwarmend om te zien hoeveel Nederlanders zich inzetten. De vrachtwagens die af en aan rijden naar Polen met kleren en eten, de liveblog op de NOS die ons continu op de hoogte houdt van de nieuwe ontwikkelingen en die landelijke actie van vorige week. Maar ik vraag mij dan toch af, waarom zit Martien Meiland niet bij een telefoon om donaties aan te nemen als het om vluchtelingen uit Syrië gaat?

We gaan massaal de straat op om te wapperen met een blauw-gele vlag en Putin de huid vol te schelden met woorden die God verboden heeft, maar ondertussen hangen er in bushokjes verkiezingsposters met de tekst ‘geen AZC in deze buurt.’ De berichtgeving loopt dwars door elkaar heen: mensen uit Kyiv die — godzijdank — veilig zijn aangekomen in Nederland en liefdevol worden opgevangen. Terwijl er bij de grens met Polen jongeren uit Nigeria die in Oekraïne studeren worden tegengehouden ‘omdat de eigen mensen eerst moeten.’

Dan is er ook nog de VVD die op twitter meedeelt dat uitgeprocedeerde asielzoekers plaats moeten maken voor de ‘echte’ vluchtelingen en terug moeten naar hun land van herkomst. Irak zou veilig genoeg zou zijn, terwijl de overheid ons ten strengste afraadt om erheen te reizen: de situatie is te onvoorspelbaar en er is een hoog risico voor aanslagen en geweld.

Wanneer is een vluchteling een echte vluchteling?

Een correspondent van de CBS zegt dat de situatie in Oekraïne hem vooral raakt omdat “het een beschaafd land is, en niet zoals Irak of Afghanistan, met alle respect”. 
Alle respect? Welk respect?

Waar ik ook vraagtekens bij zet zijn mensen die in geuren en kleuren op sociale media vertellen hoe nobel ze zijn, omdat ze mensen in huis nemen en eten doneren. Ik vind het prachtig van je, Linda, maar doe je dit nu vanuit de goedheid van je hart of toch vooral voor je eigen ego en een artikel in de lokale krant? Ik denk dat het gezin dat je in huis hebt, vooral toe is aan rust, niet aan een camera in hun gezicht, zodat jij erover kunt opscheppen bij het koffiezetapparaat op het werk.

Een moment als dit laat zien hoe snel we in Nederland samen kunnen komen, hoe we de schouders eronder zetten om de medemens te helpen. Maar het laat ook zien hoe ongelooflijk hypocriet we zijn. Ik vraag me dan af: wanneer is iemand wit genoeg om met open armen te worden ontvangen?

Nina Rouwenhorst studeert Lerarenopleiding Geschiedenis bij de HAN en schrijft om de week een column voor SAM. Lees haar vorige bijdrage hier.