Beste John de Mol,

HAN-student Nina Rouwenhorst schrijft een persoonlijke brief aan John de Mol naar aanleiding van zijn uitspraken in het programma BOOS.

U kent mij niet. Ik ken u wel. Of nou ja kennen, ik heb uw wikipedia doorgelezen en zie u zo nu en dan op tv verschijnen.
Zo zag ik u afgelopen donderdag in het programma BOOS, net als meer dan vijf miljoen anderen. Want het hek is van de dam, er zijn zoveel onthullingen gedaan over uw o zo geliefde The Voice dat de roddelbladen er de komende maanden mee gevuld kunnen worden. Ik heb met uiterste verbazing zitten kijken en het is nog steeds een beetje moeilijk te bevatten hoe dit in godsnaam ooit heeft kunnen gebeuren.

Ik moet zeggen dat het u siert dat u voor de camera verschijnt, u had ook niets kunnen doen, in uw miljoenenvilla kunnen blijven zitten, met een wijntje op de bank. Dus alle respect voor het feit dat u bent op komen dagen.
Waar ik iets minder respect voor heb zijn de woorden die u aan het einde van het interview sprak.

Ik citeer, “Wees niet angstig, je moet je mond opentrekken, want alleen dan kunnen we je helpen…. Maar er is wel een breder probleem dat vrouwen niet snel melding maken van dit soort zaken…. Dit is bijna, ja een landelijk probleem….Vrouwen hebben kennelijk een soort schaamte, ik weet niet wat het is.”

Nou John. Laat ik het u dan even uitleggen, want ik weet wél wat het is.

Vrouwen maken niet snel melding van deze vreselijke misstanden, omdat ze bang zijn dat ze niet worden geloofd. Dat men zegt dat ze er ‘om gevraagd hebben’ en de beschuldigingen alleen maar naar buiten brengen voor aandacht.

Dus ze willen hun mond wel open trekken, maar er zijn te weinig mensen in de mediawereld die willen luisteren. Want wie zou u geloven? Een deelnemer van The Voice die niemand zich kan herinneren, of een bekende en gerespecteerde zanger met een miljoenenpubliek? Mannen in machtige posities moeten geen misbruik maken van hun invloed. Ik denk dat we dáár de verantwoordelijkheid moeten leggen.

Nu zou ik ook nog een hele monoloog kunnen houden over hoe we seksueel geweld tegen mannen door vrouwen ook vaker zouden moeten bespreken. Omdat we er als samenleving nog te vaak vanuit gaan dat alleen vrouwen het slachtoffer worden, maar ik heb helaas maar 500 woorden. Maar laat het duidelijk zijn: man, vrouw, alles er buiten en er tussenin, het kan iedereen overkomen. Het belangrijkste is dat we slachtoffers geloven, naar ze luisteren en ze de juiste ondersteuning bieden.

Er werd u ook nog gevraagd hoe het nu verder moest met The Voice, en dat wist u nog niet. Nou John, ik zeg: gewoon stoppen. Want ik denk dat maar weinig mensen nu nog zin hebben om ‘gezellig’ The Voice te gaan kijken.

Voor meer informatie en ondersteuning: www.centrumseksueelgeweld.nl
Bellen kan ook, naar 0800–0188, ma t/m vr van 16.00 tot 06.00 uur, za en zo van 20.00 tot 06.00 uur.

Nina Rouwenhorst is derdejaars student Lerarenopleiding Geschiedenis bij de HAN. Ze schrijft om de week een column voor SAM. Lees haar vorige bijdrage hier.