“Fietsen moeten niet te groot zijn, vluchtelingen zijn kleiner dan wij”

Deel 2 uit een tweeluik: conciërge Peter Hartsuijker knapt fietsen op voor vluchtelingen

De beelden van buitenslapende gezinnen in Ter Apel plakken nog op ons netvlies. Maar er is ook positief nieuws: verschillende HAN-ers doen iets om het leven van vluchtelingen te verbeteren. De een demonstreert, de ander loopt stage en een derde doet vrijwilligerswerk.

Naast het Bisschop Hamerhuis in Nijmegen staan kapotte weesfietsen klaar. Behendig zwiert Peter Hartsuijker de wrakkige tweewielers in zijn Volkswagen Caddy en op de aanhangwagen. ”Hier kan ik zeker acht tot tien goede fietsen mee maken.”

Hartsuijker is conciërge in verschillende Nijmeegse HAN-gebouwen. Hij heeft in zijn leven meerdere beroepen gehad. ”Twee keer ben ik de wereld rondgereisd, ik heb veel gezien en gedaan. Mijn kennis en ervaring als lasser en als E-bikemonteur komen van pas bij het opknappen van fietsen voor vluchtelingen. Ik vind het fijn dat ik op deze manier iets kan doen voor mensen. Zelf zit ik niet in die situatie, maar stel je voor: er komen enge mensen aan de macht en je moet van de ene op de andere dag alles en iedereen achterlaten. Of er valt een bom op je huis en je bent alles kwijt….” Hij zwijgt even, het grijpt hem aan.

”En zo stond ik hier in mijn garage opeens aan 25 kleine fietsjes te prutsen”

Kinderfietsjes
Een jaar geleden las hij een oproep. Een vrouw wilde kinderfietsjes kopen voor de Afghaanse vluchtelingen in tentenkamp Heumensoord, bij Nijmegen. Ze zocht iemand die ze kon repareren. Hartsuijker reageerde. ”En zo stond ik hier in mijn garage opeens aan 25 kleine fietsjes te prutsen. Toen ik die ging afleveren bij het kamp, vroegen de ouders of ik voor hen ook een fiets had. Ze moesten twintig minuten door het bos lopen, in regen en kou, voordat ze bij de bewoonde wereld waren. Daarna ben ik ook voor hen aan de slag gegaan.”

Oproepen op Facebook, op de buurtapp Next Door en andere media, zorgden voor aanvoer en sponsoren. Met het sponsorgeld kocht hij vooral verlichting en sloten. Veel Afghanen konden niet fietsen. Dus regelde Hartsuijker fietsles. ”Ik was er knap druk mee, maar ik deed het graag.”

Inmiddels zijn er zeker 150 rijwielen door zijn handen gegaan en nog steeds is hij bezig. Oekraïense kinderen kunnen dankzij hem naar school. ”En pas had ik hier twee mensen uit Eritrea, die ik blij kon maken. De fietsen moeten trouwens niet te groot zijn, de meeste vluchtelingen zijn kleiner dan wij.”

Hulp op afstand
Sommige Afghanen vragen hem nog steeds om hulp. Ze hebben een klein netwerk. Zo verhuist Hartsuijker die middag een kast voor iemand. Als het kan, helpt hij. Soms op afstand. ”Een meisje dat naar ’s Gravendeel was verhuisd, vroeg of ik haar band kon plakken. Daar begin ik niet aan, te ver weg. Maar ik heb haar wel een bandenplaksetje gestuurd en linkjes naar instructievideo’s op YouTube. Plus een reep chocola.”

Hij komt schrijnende verhalen tegen. Van een werkende jongen die 66% van zijn inkomen moet afstaan aan COA, de instantie die vluchtelingen opvangt. Maar die wél de 180 euro van zijn treinabonnement zelf moet betalen. ”Hij houdt niks over. Die jongen belde mij omdat zijn frame gebroken is. Deze week komt hij bij mij langs, dan leer ik hem lassen.“

En de vijftien wrakkige weesfietsen? ”Voor drie ervan heb ik al een bestemming.”

Lees deel 1 van dit tweeluik hier.

Alle reacties (2)

Fahim Faizi

Thank you so much Mr Peter, it's really so nice of you that you help refugees specially in current situations. I wish you all the best me best friend !

likes Reageer

José

Absolutely heart warming, once a good soul, always a good soul, thanks my cousin Peter Hartsuyker, heart of sugar🙏🙏

likes Reageer

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *