HAN-student Thalia: “Mijn fysio had lak aan mijn grenzen, al vanaf mijn 15e”
NOPFY-Kringgesprek seksueel grensoverschrijdend gedrag (deel 1 van 2)
Grote stilte vult zaal A005, in het HAN-hoofdgebouw aan de Kapittelweg. Zojuist hebben de studenten het schokkende relaas gehoord van Thalia. Toen ze vijftien was, werd ze door haar fysiotherapeut betast, en (véél) erger. Moedig deelt ze wat haar overkomen is. Opdat anderen dit bespaard blijft.
Studenten onder elkaar
Thalia’s verhaal staat centraal tijdens een kringgesprek georganiseerd door NOPFY, de studievereniging van de Academie Paramedische Studies (APS). De helft van de aanwezigen studeert dan ook Ergotherapie, Fysiotherapie, Logopedie of Voeding & Diëtetiek. Verder zitten er veel studenten Verpleegkunde in de kring. Studenten onder elkaar dus, in een intieme setting. Een veilige plek voor een open gesprek over een extreem beladen thema.
Facts & Figures:
- Nederland kent jaarlijks 100.000 slachtoffers van seksueel geweld.
- Eén op de acht vrouwen is ooit verkracht, en één op de 25 mannen.
- Tweederde van de slachtoffers maakt zonder therapie opnieuw seksueel geweld mee.
Bron: Centrum Seksueel Geweld
Grensoverschrijdend gedrag tegengaan
Doel van deze uitwisseling tussen aankomende professionals in (para)medische beroepen is om een respectvolle omgang en veilige omgeving te bevorderen. Om (seksueel) grensoverschrijdend gedrag tegen te gaan. Op school, op stage, op de werkvloer, overal.
Deze woensdagmiddag draait het om vragen als:
– Wat roept Thalia’s verhaal aan vragen en gevoelens op bij de studenten?
– Hoe herken je signalen van seksueel grensoverschrijdend gedrag?
– Wat moet je dan zeggen of doen? En wat juist helemaal niet?
– Hoe communiceer je als (para)medisch professional zorgvuldig met cliënten over behandelingen waarvoor lichamelijk contact nodig is?
Wat Thalia is overkomen
Thalia, nu 22 jaar en zelf student Fysiotherapie bij de HAN:
“Toen ik vijftien was, ging ik met lage rugklachten naar een mannelijke fysiotherapeut van dertig jaar, die hier op de HAN is afgestudeerd. Ik kwam er voor een passende fysiotherapeutische behandeling, maar kreeg vreemd genoeg uitsluitend massagebehandelingen. Volgens mijn fysio leek het probleem zich steeds verder naar beneden voor te doen. Na een paar sessies zaten mijn broek en onderbroek tot voorbij mijn billen en masseerde hij ook de binnenkant van mijn bovenbenen.
Thuis had ik het moeilijk met mijn stiefvader – die was overigens ook bij mijn fysiotherapeut in behandeling. Mijn fysio wist van de situatie en hij gaf me het gevoel dat ik hem in vertrouwen kon nemen, dat ik mijn ei bij hem kwijt kon. Ik wist toen al dat ik zelf ook fysio wilde worden. Mijn fysiotherapeut stimuleerde dat. Ik mocht meeloopstages bij hem doen. Hij was mijn vraagbaak.
Al snel zocht hij de grenzen op. Dan vroeg hij rare dingen aan mij, zoals of ik bij hem op schoot wilde gaan zitten. In de avonden stuurde hij me geregeld persoonlijke berichten en op een bepaald moment zelfs een ver ingezoomde dickpic. Met de vraag erbij of ik wist wat er precies te zien viel. In de behandelkamer gingen zijn handen tijdens de massages ook steeds wat verder, naar alle kanten.
“Ook al zei hij dat het niet meer zou voorkomen, zijn gedrag veranderde niet”
Ik was net zestien toen hij overging tot seksuele handelingen. Daarop heb ik hem een bericht gestuurd dat ik dit niet wilde. Dat het nooit weer mocht gebeuren. Hij verzekerde me dat het niet meer zou voorkomen. En dat ik hem erop moest aanspreken als hij toch over mijn grens zou gaan.
Dat moest ik daarna ook doen, want zijn gedrag veranderde niet.
In april 2021 heb ik, na al mijn moed te hebben verzameld, mijn moeder geïnformeerd. Vervolgens heb ik aangifte gedaan. Het kwam na vertraging eindelijk tot een zitting op 28 maart 2023. Die hele tijd is hij nog werkzaam geweest als fysio. Een anonieme tip aan zijn werkgever leidde ertoe dat hij per direct op non-actief werd gesteld. Op de dag van de uitspraak, waarbij hij werd veroordeeld, is hij op staande voet ontslagen.
Helaas ging hij in hoger beroep. Dus nee, het was allemaal nog niet klaar voor mij.
Zijn werkgever had toen een meldpunt opgericht. Er volgden nóg zes aangiftes tegen hem, wat in december 2023 tot zijn veroordeling heeft geleid. Nadat ik hoorde van de andere slachtoffers, heb ik meegewerkt aan een artikel voor De Gelderlander.
Met mij ging het daarna helemaal niet goed. Mijn vertrouwen in mannen was volledig verdwenen. Ik worstelde met gevoelens van schuld en schaamte. Ik kon mijn eigen lichamelijke reacties niet accepteren. Op relationeel en seksueel vlak was ik lange tijd de weg kwijt. Ik ontwikkelde een depressie en PTSS – waar ik een EMDR-behandeling voor heb gehad.
Pas dit jaar, op 24 september, vond het hoger beroep plaats. Hij is wederom veroordeeld. Al met al heeft het drieënhalf jaar geduurd. Hij kreeg een gevangenisstraf van 36 maanden, waarvan twaalf maanden voorwaardelijk. Hij zit zodoende minder lang vast dan dat het proces heeft geduurd. Heel zuur.”
Hoe gaat het (nu) met haar?
Strakke kopjes op de stoelen. Stilte in de kring. Iedereen moet het aangrijpende verhaal eerst even laten bezinken. Daarna komen de persoonlijke vragen aan Thalia. De studenten willen weten wat het allemaal met haar heeft gedaan. Wie er voor haar was. Of dat haar heeft geholpen. Hoe het (nu) met haar is.
Moedig en sterk
Gelukkig kan Thalia zeggen dat het inmiddels weer veel beter gaat met haar. Hoewel ze rustig spreekt, haar woorden zorgvuldig weegt, zie je toch haar emotie. Vooral ziet iedereen de krachtige, moedige jonge vrouw die dit durft te agenderen. Omdat anderen daarmee enorm geholpen kunnen zijn.
Na dit indrukwekkende eerste deel van het kringgesprek spreken de aanwezigen, bijna in koor, hun bewondering voor Thalia uit.
Lees ook deel 2 van dit artikel over het NOPFY-Kringgesprek: GZ-psycholoog Witteveen: “Slachtoffers goed bijstaan is een kunst – die we allemaal kunnen leren”
Alle reacties (0)