Billy Rouwenhorst: Na mijn afstuderen staat het volwassen leven opeens voor de deur, een deur die ik niet durf te openen
Woensdag 22 mei 2024, 12:22 uur, bibliotheek Marienburg te Nijmegen.
Naast mij staat een ijskoffie en voor mij een laptop. Ik durf de ijskoffie nog niet op te pakken, want mijn handen trillen, dus ik ben bang dat ik alles over de tafel heen gooi. Ik sta namelijk op het punt om mijn scriptie in te leveren. Je weet wel, dat boekwerk aan het einde van je studie, dat bepaalt of je afstudeert of niet.
40.620 woorden, 168 pagina’s en maanden aan bloed, zweet en tranen, inclusief 12 bijlagen.
Klik.
Het is gebeurd.
Ingeleverd.
De ijskoffie kan gedronken worden.
Twee weken later krijg ik het cijfer terug: in één keer gehaald. Ik win er binnen de scholengemeenschap ook nog een prijs mee, dubbel feest.
12 juni, 13:23 uur
Er worden leerdoelen besproken, handen geschud, handtekeningen geplaatst, wat mooie woorden gezegd. Mijn stage is officieel afgerond, ik ben zelden zo blij geweest met een stukje papier en een zeven. Startbekwaam, kijk mij eens gaan.
14 juni, 16:39 uur
Contract is ondertekend. Ik heb een baan. Geen stage, nee beste lezer, een échte grotemensenbaan. 32 uur in de week, prachtig salaris, reiskostenvergoeding en een goede cao. Ik begin per 1 september. Het is tien minuten fietsen vanaf mijn nieuwe woonplaats, want per 1 augustus (00:01 uur) woon ik niet meer in Nijmegen. Het inpakken is al begonnen.
Het enige dat mij nog rest is de diploma-uitreiking op 9 juli. Dan zijn de HAN en ik na zes jaar eindelijk van elkaar af. Een moment waar ik al sinds 2018 naar uitkijk. Maar nu het daadwerkelijk bijna zover is, gaat het me eigenlijk te snel.
Want na zo veel jaren studeren raak je toch een beetje in een sleur. Ik ken al 72 maanden niets anders dan de HAN, de collegezaal en de cappuccino’s uit de kantine. Wat moet ik straks zonder? Dat ik ineens geen deadlines meer heb en niets meer in APA hoef te zetten. (Rouwenhorst, B. et al., 2024)
Nooit meer inschrijven voor tentamens op Osiris, geen enkele keer meer inloggen op OnderwijsOnline op zoek naar het jaaroverzicht; want welk artikel moest ik ook alweer lezen voor het college van morgen? Nee nee, ik hoef alleen artikelen te lezen als ik dat zelf wil.
Stiekem vind ik het best wel eng, want het volwassen leven staat nu voor de deur, een deur die ik niet durf te openen. Ik moet een nieuw ritme gaan zoeken en tegelijkertijd het oude ritme loslaten. Er is niemand meer die me vertelt wat ik moet doen, en wanneer dat af moet zijn. Dat moet ik nu zelf gaan uitvogelen.
Ik weet ergens echt wel dat dat wel goed gaat komen, dat ik vanzelf in dat nieuwe ritme kom en ik binnen een paar maanden niet meer anders weet. Maar voor nu weet ik nog niet zo goed wat ik moet zonder de HAN. En misschien weet de HAN ook nog niet helemaal wat-ie moet zonder mij.
Lees ook andere columns van Billy:
Alle reacties (0)