Demonstreren en protesteren, waar ligt voor jou de grens?

Mariëlle Verhoef-Van Lier, onderzoeker Lectoraat Beroepspedagogiek:

“Vrijheid van meningsuiting is een grondrecht. Daarom is er helemaal niks mis mee om te demonstreren. Maar dan graag wel zonder de wet te overtreden. Demonstraties lopen nu te vaak uit de hand. Vernielingen aanrichten, gevaarlijke situaties creëren, omstanders belagen… met dat soort protestacties doe je je eigen zaak geen goed. Je maakt jouw standpunt zo niet geliefder. Het werkt alleen maar polariserend – en dat kunnen we in deze tijd missen als kiespijn.
Nóg een mooie uitdaging voor het burgerschapsonderwijs: kritisch leren denken met respect voor ieders mening.”

Joost Wanders, lectoraatondersteuner bij de Academie Organisatie en Ontwikkeling:

“Ik merk dat ik meer begrip heb voor protestacties wanneer ik achter het doel ervan sta. Op zich begrijpelijk. Eigenlijk zou ik diezelfde tolerantie moeten opbrengen voor andere demonstraties. Maar als mensen protesteren voor iets waar ik niet achter sta, dan heb ik daar toch meer moeite mee. Dan kan ik me bijvoorbeeld erg druk erom maken dat boeren wegkomen met allerlei gevaarlijke en illegale acties. De politie grijpt niet of nauwelijks in. Dat is niet eerlijk. Ik zou haast zeggen: dan moet iedereen maar standaard met een tractor gaan demonstreren.”

Nabila Zinad, hoofddocent Social Work, academieregisseur en grenswerker:

“Je uitspreken tegen onrecht en onderdrukking, uit welke hoek dan ook, dat is zeker een hoog goed. Maar wel binnen redelijke grenzen. Oververhit activisme kan ertoe leiden dat weer andere groepen benadeeld worden. In een meerstemmige samenleving drijft zerotolerance ons uit elkaar. Laten we liever kiezen voor constructief activisme: open, nieuwsgierig, moedig. Ook wanneer je voor je gevoel met de rug tegen de muur staat, laat je niet meeslepen door blinde woede. Voor alle anderen geldt: kijk niet weg als mensen zich onderdrukt of oneerlijk bejegend voelen. We verdienen elkaars aandacht en elkaars steun.”

Ton Ammerlaan, docent Engels, Communicatievaardigheden en Onderzoeksmethodologie:

“Ook demonstreren lijkt tegenwoordig aan inflatie onderhevig. Gewoon zwaaien met spandoeken op het Malieveld, daarmee haal je het journaal niet meer. Laat staan dat je zo de belangstelling wekt van politici. Vandaar dat ik wel begrip heb gekregen voor radicalere vormen van demonstreren. Je wilt toch dat je mening iets teweegbrengt, al is het een tegengeluid. Persoonlijk heb ik geen moeite met luidkeelse protesten en ludieke acties. Heb je je punt gemaakt? Ruim dan wel je eventuele rommel op. Van bestuurders mag je overigens ook iets verwachten: luisteren en in dialoog gaan. En soms toegeven dat een besluit ongelukkig was of dat een systeemfout ellende heeft veroorzaakt. Dat is altijd beter dan je eigen zin doordrijven of iets onder het tapijt proberen te schuiven.”