Olga Oordeelt — Beekeeper (film)

SAM-redacteur Olga luistert, kijkt en leest veel: podcasts, muziek, films, series, programma’s en boeken. In deze recensierubriek geeft ze tips, kraakt iets af of jubelt erover.

Er gaat niks boven een film vol tieten, schieten en helikopters op een regenachtige middag. Liefst in de bioscoop, geluid op standje trommelvliessplijten, bak popcorn erbij en klaar. Als Jason Statham erin zit, weet je zeker dat je geramd zit qua actie en rake klappen en trappen. Beekeeper stelt Statham-fans (en ja, daar hoor ik bij) daarin niet teleur.

Alhoewel, tieten en helikopters zitten niet in Beekeeper. Nu kan ik daar prima mee leven, maar ik vermeld het tóch even voor alle helikopterspotters en tietenliefhebbers onder jullie. Er zitten wel absurd veel gevechtsscènes in, waarbij Statham in zijn eentje makkelijk een roedel zwaarbewapende kerels van zich afmept, -trapt en omver blaast.  Uiteraard zonder ook maar één gebroken pink, gekneusde rib, blauw oog, enorm kogelgat, fatale messteek of dikke hersenschudding op te lopen. De man is een wonder.

Het plot: Statham speelt Adam Clay, een gepensioneerde staatsagent en voormalig lid van een beruchte, machtige, geheime organisatie genaamd ‘beekeepers’, die verder gaan dan wie dan ook om zaken op orde te stellen. Nu is hij daadwerkelijk ‘beekeeper’: een imker die op het land van een gepensioneerde lerares, Eloise Parker, bijen houdt. Hij produceert honing, leeft sober en onder de radar en eet af en toe een maaltje mee met Eloise, die zijn gezelschap op prijs stelt. Niks aan de hand.

Tot Eloise digitaal wordt opgelicht en ruim twee miljoen dollar, geld dat ze voor een liefdadigheidsinstelling beheert, verliest. Ze is er zó kapot van, dat ze zelfmoord pleegt. Clay vindt haar, ontdekt wat er is gebeurd en zweert wraak. De dochter van Eloise, FBI-agent Verona Parker, heeft hier gemengde gevoelens over: fijn dat Clay de oplichters een les wil leren, handig ook dat hij in feite meehelpt met het opsporen van de daders. Minder tof is dat dit met een niet te missen spoor van vernieling en een behoorlijke berg lijken gaat.  Want zo is de werkwijze van de stoïcijnse knokpaal nu eenmaal: grondig en onverbiddelijk.

De oplichters blijken een strak georganiseerde club mensen te zijn, met aan het roer Derek Danforth, een verwende, stinkend rijke, coke snuivende millennial-drol op sneakers, die de boel gruwelijk onderschat. Zijn uitvoerend manager, Wallace Westwyld, voormalig CIA-agent, probeert hem duidelijk te maken: als een beekeeper eenmaal op missie is en jou in het vizier heeft, ben je ‘fucked’. Kortom: regel je begrafenis maar, je dood is een feit. Danforth lacht het weg, en dat is heel, heel dom van hem.

Want Clay dendert inderdaad letterlijk door deuren, muren en mensen heen om zijn missie te volbrengen. Zoals gezegd gaat dit met bovenmenselijk veel succes in nogal bizarre situaties, maar goed, daar is het een film voor. Zolang je het niet te serieus neemt, is het een heerlijke, vlotte wegkijker vol idiote toestanden, achterlijke beslissingen van personages en stevige vechtpartijen. En dat heeft een mens af en toe hard nodig, vooral in druilerig januari.

Beekeeper draait nu in de bioscoop.

Regie: David Ayer | Scenario: Kurt Wimmer | Cast: Jason Statham (The Beekeeper), Jeremy Irons (Wallace Westwyld), Josh Hutcherson (Derek Danforth), Emmy Raver-Lampman (Agent Parker), Minnie Driver (Director Harward), e.a. | Speelduur: 105 minuten | Jaar: 2024