Heb jij vertrouwen in de nieuwe lichting lijsttrekkers?

René Donders, docent Beeldend en Bildungsexpert Academie Mens en Maatschappij, werkgroep ont-moeten:
“Leuk, die nieuwe lijsttrekkers. Maar ik richt mijn blik eerder op iets anders: welke problemen heeft het kabinet zelf veroorzaakt of verergerd? Direct, door regeringsbeleid. Of indirect, door het wegkijken van partijen in de coalitie. Wie is zo moedig en integer om rekenschap te geven over wat er is misgegaan? En wie gaat het verleden liever uit de weg, of probeert de schuld in de schoenen van een ander te schuiven?
Persoonlijker gezegd, wie is mijn vertrouwen waard, en wie niet? Welke partijen spreken echt met de mensen om wie het gaat, in plaats van met consultants en lobbyisten? Welke partijen komen met wassenneus-oplossingen, waar internationale verdragen direct al een streep doorheen zetten? Vragen als deze werken verhelderend. Eén ding is nu al duidelijk: de zo broodnodige systeemverandering komt nooit, ook nu niet, uit de gevestigde orde. En bedenk: hoe meer een partij je bestookt met manipulatieve middelen – van branding en microtargeting tot schuldafschuiverij – hoe meer je het zaakje mag wantrouwen.”

Dellwyn Oseana, International Social Work Lecturer, Coach and Trainer:
“Daar gaan we weer. De politiek van ego’s en agenda’s. Telkens pakken ze ons in met praatjes. Mooie praatjes, te mooi om waar te zijn. En keer op keer krijgen we het deksel op de neus. Tenzij jij tot de bevoorrechten in dit spel behoort, die selecte groep. Zij winnen. Altijd. Maar helaas, de meeste anderen verliezen. Vaak zij die de steun het hardst nodig hebben. Toch denkt, toch hóópt iets in ons: nieuwe ronde, nieuwe kansen. We spelen weer mee. Als spelers met slechte kaarten. Opnieuw stellen we ons vertrouwen in degenen die vooral voor zichzelf en hun vrinden de politiek zijn ingegaan. Hou je vast mensen, de show is begonnen. Doe je mee? Doe dan mee zonder illusies: het algemeen belang, dat is niet hun zaak. Ze zitten er niet voor ons.”

Ton Ammerlaan, vertrouwenspersoon, docent Engels, Communicatievaardigheden en Onderzoeksmethodologie:
“Het vertrouwen in de politiek bevindt zich op een dieptepunt. Oorzaken? Onbeschaamde leugens, selectieve geheugens, schimmige spelletjes in de achterkamertjes, de angstcultuur op departementen. Tel daarbij op de polariserende rol van, onder meer, de socials, en wat krijg je? Een samenleving waar minder met en te veel tegen elkaar gedaan wordt. Dat kan beter! Zodra politici meer in contact zijn met de mensen die het (be)treft, begrijpen ze beter wat hun besluiten voor burgers betekenen. Zodra burgers beter snappen hoe de Haagse hazen lopen en daar zelf meer richting aan mogen geven, groeit hun vertrouwen in de politiek. Hopelijk heeft de nieuwe politieke garde door dat je ’s lands problemen alleen kunt oplossen mét burgers en ambtenaren. Ik gun ons volksvertegenwoordigers die ons zien staan, voor ons openstaan, die het beste voor hebben met ons en de generaties na ons.”