“Geachte heer Bruins, beste Eppo, …”

Mariëlle Verhoef-Van Lier, onderzoeker Lectoraat Human Capital Innovations:
“Als minister in een kabinet waarin jouw partij niet vertegenwoordigd is (de ChristenUnie, red.), zal het een uitdaging worden om trouw te blijven aan je motto: ‘kennis is een grondstof die nooit opraakt’. Vooralsnog horen we van de bewindslieden in spe vooral oneliners die aanslaan bij hun achterban; géén genuanceerde stellingnames die stoelen op kennis. Misschien weet jij als ongediplomeerde conservatoriumpianist wél de juiste toon te vinden. Om zo te voorkomen dat het belang van onderwijs ondergesneeuwd raakt.

Onderwijs draagt bij aan broodnodige zaken als vakmanschap, burgerschap en kritisch denkvermogen. Onderwijs dat responsief en innovatief is, welteverstaan, met wortels in de maatschappij. Ondersteund door financiering en flexibele regelgeving vanuit de overheid. Veel stuurkracht gewenst!”

Dellwyn Oseana, International Social Work Lecturer, Coach and Trainer:
“We zouden terug moeten gaan naar hoe onze voorouders onderwijs zagen: laat maar zien dat je het werk kunt doen. En anders helpen we je totdat je weet hoe het moet. Onderwijs ging over iets begrijpen, iets onder de knie krijgen. Accepteren en waarderen dat iedereen een rol heeft. Weten dat leren niet zomaar komt aanwaaien. Onderwijs gaat over mensen kansen geven. Door ze op weg te helpen, vooruit te helpen. Onderwijs gaat in de tweede plaats over cijfers en regels. In de eerste plaats? Over hoop. Over mogelijkheden, perspectief.

Maar wat als de deur dicht blijft? Als de helpende hand uitblijft? Waarom moet ik leren als niemand in mij gelooft? Als het systeem mij als een nummer behandelt?
Wat ga je doen, minister?”

Ton Ammerlaan, docent Engels, Communicatievaardigheden en Onderzoeksmethodologie:
“Gefeliciteerd met je benoeming. Je ziet die vast als een hoogtepunt in je leven. Sta mij toe je even terug te nemen naar de weg ernaartoe: vanuit je gezin, via crèche, lagere en middelbare school naar je vervolgopleidingen. Waar zou je zijn uitgekomen zonder de steun en betrokkenheid van leraren, docenten, medescholieren en medestudenten? Je leerroute en je leefomgeving hebben je gemaakt tot wie je nu bent.

Mag ik je daarom vragen om eens stil te staan bij Nederlanders die het minder getroffen hebben? Die nauwelijks hulp kregen? Die misschien minder talent hadden, of domweg minder geluk? Zou het niet geweldig zijn als jij, met oog en oor voor hen, ons onderwijs inclusiever maakt? Als jij, zelf uit je bubbel stappend, de kloven in onze samenleving verkleint? Zodat we, hoe anders dan gezamenlijk, ons land weer naar de wereldtop brengen. In een schoner, fijner en toekomstbestendiger Nederland.

Wie weet zie je dan op een mooie dag in de spiegel een voorbeeldige roerganger staan. Eentje die er overigens niet alleen voor staat! Aan je zijde staan duizenden professionals die dagelijks hetzelfde nastreven in hun onderwijs. Op onze steun en betrokkenheid kun je rekenen! Wij ook op die van jou?”